Δεν χρειάζεται επανάσταση....Η εφαρμογή των νόμων αρκεί....
Τα ταμεία είναι πολύ εύκολο να σωθούν. Ένα απλό νομικό θέμα είναι. Ζούμε σε μια ευνομούμενη Πολιτεία και αποτελεί υποχρέωσή της να προστατεύει τους αδυνάτους από τις αρπακτικές διαθέσεις των πονηρών. Μέσα στα πλαίσια αυτών των υποχρεώσεών της υπάρχει ολόκληρη νομολογία, η οποία έχει ως στόχο να προστατεύσει τον αφελή πολίτη από τους όποιους πονηρούς περιφέρονται στην κοινωνία. Κάτι ανάλογο μπορεί να εφαρμοστεί και στην περίπτωση κατά την οποία η έννοια της αφέλειας δεν αφορά μόνον έναν απλό πολίτη αλλά και μηχανισμούς, οι οποίοι μπορούν να πέσουν θύματα μιας.... τέτοιας αφέλειας. Μηχανισμούς, όπως είναι ο ίδιος ο κρατικός μηχανισμός.
Μάλιστα στην περίπτωση αυτήν τα πράγματα είναι ακόμα πιο ξεκάθαρα, γιατί ο έχων την ανάγκη της προστασίας δεν είναι απλά αφελής αλλά πραγματικά ηλίθιος. Οι ηλίθιοι έχουν ανάγκη της προστασίας της Πολιτείας και αυτό προβλέπεται από τον νόμο. Στη θέση του ηλιθίου απλά βάζεις το κράτος. Γιατί το λέμε ηλίθιο; Γιατί αυτή είναι η συμπεριφορά του. Κάποιοι κρατικοί υπάλληλοι διαφθείρονται, για να δίνουν στο κράτος αυτά τα χαρακτηριστικά. Θα ξεκινήσουμε από τα βασικά, για να καταλάβει ο αναγνώστης σε τι περίπου αναφερόμαστε.
ΑΤΤΙΚΗ ΟΔΟΣ
Όλοι μας λίγο-πολύ έχουμε για παράδειγμα γνώση της έννοιας της αντιπαροχής. Κάποιος έχει ένα οικόπεδο και καλεί έναν εργολάβο να το χτίσει. Εξ' αρχής καθορίζονται τα ποσοστά της αντιπαροχής. Ο καθένας βάζει ό,τι μπορεί σ' αυτόν τον "συνεταιρισμό" και ξεκινάνε την οικοδομική δραστηριότητά τους. Ο ένας βάζει το οικόπεδο και ο άλλος βάζει τα χρήματα της κατασκευής. Στο τέλος μοιράζονται τα διαμερίσματα. Ακόμα και ο πιο αφελής πολίτης αυτό το κατανοεί και μπορεί να το δρομολογήσει. Ο πιο βλάκας να είσαι, γνωρίζεις πώς γίνεται μια τέτοια μοιρασιά.
Υπάρχει άνθρωπος που να έχει οικόπεδο, να βάζει τα χρήματα για την κατασκευή και στο τέλος να την παραδίδει ατόφια στον εργολάβο; Να βάζει το οικόπεδο, να βάζει τις αποταμιεύσεις του, να βάζει τις επιδοτήσεις που δικαιούται και στο τέλος να παραδίδει τα πάντα στον εργολάβο; Όχι βέβαια. Αυτό μπορεί να το κάνει μόνον ένας ηλίθιος. Αυτό έγινε στην περίπτωση της Αττικής Οδού. Στη θέση του ηλιθίου βάλτε το κράτος και στη θέση του πονηρού εργολάβου τον Μπόμολα.
Το κράτος έβαλε την αμύθητης αξίας γη πάνω στην οποία αναπτύχθηκε το κολοσσιαίο έργο. Το κράτος έβαλε χρήματα από το ταμείο του και ταυτόχρονα συγχρηματοδοτήθηκε από την ΕΕ ως κράτος, που δικαιούται επιδότηση για την ανάπτυξή του. Ο Μπόμπολας προφανώς έβαλε μόνον την ομορφιά του. Στο τέλος --και ως δια μαγείας-- το έργο πήγε εξ' ολοκλήρου στον Μπόμπολα. Ένα έργο, το οποίο αποδίδει περίπου ένα εκατομμύριο ευρώ ημερησίως. Πάνω από 350 εκατομμύρια ευρώ τον χρόνο.
Τι προτείνουμε; Να τεθεί σε ισχύ ο νόμος. Να πάει ένας εισαγγελέας και να μελετήσει την ύποπτη δοσοληψία. Να εντοπίσει τον ηλίθιο και να τον ξεχωρίσει από τον πονηρό. Από εκεί και πέρα να τεθεί σε εφαρμογή ο νόμος. Οι κρατικοί υπάλληλοι, που έδωσαν --προφανώς έπ' αμοιβή-- στο κράτος χαρακτηριστικά ηλιθίου, να πάνε φυλακή για απιστία προς το δημόσιο και μαζί μ' αυτούς να πάνε φυλακή και οι πονηροί εργολάβοι. Από εκεί και πέρα να παραδοθεί το έργο σ' αυτούς που ανήκει.
Σε ποιους ανήκει; Αυτό είναι το όλο θέμα. Να αποδοθεί με τέτοιον τρόπο, ώστε να μην υπάρχει περίπτωση επανάληψης των ιδίων φαινομένων. Το κράτος έχει χρέη απέναντι στα ασφαλιστικά ταμεία. Τεράστια χρέη. Με δεδομένο το παρελθόν ηλιθιότητας που το διακρίνει, θα πρέπει να αντιμετωπιστεί ως τέτοιο. Από τη στιγμή που έχει χρέη και ταυτόχρονα έχει και παρελθόν ηλιθιότητας, το έργο πρέπει να πάει απ' ευθείας στους δανειστές του. Μια Αττική Οδός στην ιδιοκτησία του ΙΚΑ σημαίνει πάνω από 350 εκατομμύρια ευρώ στα ταμεία του ετησίως. Αυτό είναι μια καλή "ένεση" θεραπείας για ένα ταμείο με το μέγεθος και τις υποχρεώσεις του ΙΚΑ.
ΑΕΡΟΔΡΟΜΙΟ ΑΘΗΝΩΝ
Ακριβώς όμοια περίπτωση με την Αττική Οδό είναι το αεροδρόμιο της Αθήνας. Και σ' αυτήν την περίπτωση το κεφάλαιο "ομορφιά" αναδεικνύεται σαν το κορυφαίο. Προφανώς οι Γερμανοί έβαλαν μόνον την "ομορφιά" τους και πήραν την κυριότητά του. Όλα τα υπόλοιπα τα έβαλε το ελληνικό κράτος. Αυτό έβαλε την αμύθητης αξίας γη πάνω στην οποία έγιναν οι εγκαταστάσεις του. Αυτό έβαλε χρήματα από το δημόσιο ταμείο. Αυτό έβαλε τις ευρωπαϊκές επιδοτήσεις, που δικαιούνταν ως κράτος. Επειδή όλα αυτά δεν έφταναν, το κράτος έβαλε και την κρατική Ολυμπιακή, για να του δώσει επιπλέον "αέρα" βιωσιμότητας. Από τα δυόμισι (2,5) δισεκατομμύρια που πλήρωνε η Ολυμπιακή ενοίκιο στο Ελληνικό, έφτασε στα είκοσι τρία (23) δις ενοίκιο στο Ελευθέριος Βενιζέλος.
Τα πράγματα είναι ακόμα πιο τραγικά, αν σκεφτεί κάποιος ότι το αεροδρόμιο Αθηνών είναι το κεντρικό της χώρας και οι ιδιοκτήτες του αλλοδαποί. Γιατί; Γιατί στην περίπτωση αυτήν θα μπορούσε να υπάρχει συνεταιρισμός, χωρίς το κράτος να βάλει ούτε μια δραχμή. Από τη στιγμή που το κράτος δίνει την άδεια σε κάποιον ξένο να κατασκευάσει --σε αγορασμένη από τον ίδιο γη και με δικά του χρήματα και τεχνικά μέσα-- αεροδρόμιο, μπορεί να είναι μεγαλοσυνέταιρος, χωρίς να βάλει τίποτε άλλο.
Αυτό συμβαίνει πάντοτε, γιατί το κράτος βάζει τον "αέρα". Τον "αέρα" των εθνικών του αναγκών και άρα τη σίγουρη οικονομική απόδοση σε μια δεδομένη αγορά με δεδομένες ανάγκες. Τον "αέρα" της στρατηγικής θέσης της χώρας. Τον "αέρα" της οικονομικής της ανάπτυξης. Τον "αέρα" της ιστορίας της χώρας. Τον "αέρα" της τουριστικής της δραστηριότητας. Τον "αέρα" της ασφάλειας. Όλα αυτά είναι κεφάλαιο, το οποίο το βάζει το κράτος και μόνον που δίνει την άδεια για μια τέτοια επένδυση. Είναι κεφάλαιο, το οποίο έχει πληρωθεί προκαταβολικά από το κράτος. Για τον λόγο αυτόν η ίδια η άδεια είναι πιο ακριβή από το οικόπεδο και από τα χρήματα μαζί.
Η άδεια εξασφαλίζει όλα όσα δελεάζουν κάποιον επενδυτή. Αυτή εξασφαλίζει όλα αυτά τα οποία τον φέρνουν στην Ελλάδα και δεν τον στέλνουν στο Αζερμπαϊτζάν για παράδειγμα. Στην περίπτωσή μας όχι μόνον δεν έγινε αυτό, αλλά το ελληνικό κράτος έβαλε τα πάντα. Την άδεια την έδωσε σαν να επρόκειτο για ασήμαντο γραφειοκρατικό καπρίτσιο και έβαλε και όλα τα υπόλοιπα χωρίς διαμαρτυρία. Αυτό είναι παγκόσμιο ρεκόρ, το οποίο δεν μπορούν να το καταρρίψουν ούτε αφρικανικές "Μπανανίες". Εκείνες τουλάχιστον, ελλείψει χρημάτων και τεχνικών μέσων, απαλλάσσονται από την υποχρέωση της χρηματοδότησης και της κατασκευής.
Αυτά τα "λίγα" έβαλε το ελληνικό κράτος. ΟΛΑ τα υπόλοιπα τα έβαλαν οι Γερμανοί και προφανώς γι' αυτόν τον λόγο πήραν το αεροδρόμιο στην κατοχή τους. Επειδή όμως εμείς δεν βλέπουμε τι μπορεί να έβαλαν, εικάζουμε ότι έβαλαν την ΟΜΟΡΦΙΑ τους. Εκτός βέβαια αν είμαστε κατακτημένη χώρα και δεν το έχουμε καταλάβει ακόμα. Τέτοιου είδους αποικιοκρατικές συμφωνίες μπορεί να υπογράψει ένα κράτος μόνον με έναν Χίτλερ πάνω από το κεφάλι του. Συμβαίνει μήπως αυτό και δεν το έχουμε αντιληφθεί;
Αυτό το οποίο πρέπει να γίνει τώρα είναι να πάει ένας εισαγγελέας και να δει το πόσο "αξιολογήθηκε" αυτή η γερμανική ΟΜΟΡΦΙΑ. Να δει ποιοι κρατικοί υπάλληλοι ήταν "μειωμένης" αντίληψης και έδωσαν στο κράτος τα χαρακτηριστικά του ηλιθίου. Να δει ποιοι ήταν οι πολιτικοί τους προϊστάμενοι. Να ελέγξει τα "πόθεν έσχες" τους και να τους στείλει κατ' ευθείαν στη φυλακή. Δυστυχώς για κάποιους αξιωματούχους του πρόσφατου παρελθόντος ο χρόνος και η λήθη δεν μπορούν να τους βοηθήσουν. Υπάρχουν έγγραφα και υπογραφές, που πάντα θα "θυμίζουν" ποιοι ήταν αυτοί οι οποίοι διέπραξαν τα εγκλήματα.
Από εκεί και πέρα --και με βάση τα δεδομένα της νομοθεσίας-- να θεωρηθεί η πράξη σύμβασης του αεροδρομίου άκυρη και να επιστρέψει το αεροδρόμιο σ' αυτούς που ανήκει και άρα στους Έλληνες. Να προστεθεί ως επιχείρηση στα ασφαλιστικά ταμεία. Το κράτος χρωστάει στα ταμεία και έχει ένα "παρελθόν" ηλιθιότητας, που δεν του επιτρέπει να διεκδικεί τίποτε από αυτά που έτσι κι αλλιώς τα είχε "χαρίσει".
ΔΙΥΛΙΣΤΗΡΙΑ
Επόμενη περίπτωση, που πρέπει να ισχύσει ο ίδιος νόμος, είναι τα ΕΛΠΕ. Μόνον το κράτος μπορεί να σπάει τα ρεκόρ ηλιθιότητας, που θέτει το ίδιο. Μόνον το κράτος μπορεί να ξεπεράσει τον εαυτό του. Ποιος πολίτης, αφού θα επένδυε τεράστια ποσά, για να γίνει απόλυτα ανταγωνιστικός και αφού θα ήταν έτοιμος να κατατροπώσει τον ανταγωνισμό του, θα πήγαινε να παραδοθεί αυτοβούλως σ' αυτόν; Ποιος δηλαδή θα είχε την ευφυΐα να επενδύσει δισεκατομμύρια σε νέα τεχνολογία και ταυτόχρονα θα ήταν τόσο βλάκας, ώστε μετά την απόλυτη επικράτησή του, να πάει και να παραδοθεί στους ανταγωνιστές του;
Μόνον το ελληνικό κράτος μπορούσε να το κάνει αυτό. Αυτό έκανε στην περίπτωση των ΕΛΠΕ. Αφού επένδυσε τεράστια ποσά για την ευθυγράμμισή τους με την νέα τεχνολογία καυσίμων και ακριβώς τη στιγμή που ήταν έτοιμο να "σαρώσει" την αγορά, πήγε και παραδόθηκε στον Λάτση. Τον Λάτση, ο οποίος ήταν ιδιοκτήτης της "πεθαμένης" Πετρόλα. Μιας εταιρείας, η οποία δεν επένδυσε ούτε μία δραχμή στην νέα τεχνολογία καυσίμων και ουσιαστικά δεν υπήρχε στην αγορά. Μιας εταιρείας, που απλά βαστούσε κάποιες εγκαταστάσεις διύλισης ανενεργές, λόγω ακατάλληλης τεχνολογίας και στην ουσία λειτουργούσε αποκλειστικά ως χώρος αποθήκευσης καυσίμων.
Όπως και στην περίπτωση του Μπόμπολα έτσι και στην περίπτωση του Λάτση ο "συνέταιρος" του κράτους προφανώς έβαλε μόνον την "ομορφιά" του ως κεφάλαιο. Πήγαν τα τεράστια και υπερσύγχρονα ΕΛΠΕ και συγχωνεύτηκαν με μια "πεθαμένη" εταιρεία. Με το "καλημέρα" και χωρίς μία δραχμή ο Λάτσης απέκτησε το 30% μιας από τις πιο ανταγωνιστικές εταιρείες διύλισης πετρελαίου στον κόσμο.
Χωρίς κανένα κόστος απέκτησε το 30%, του μετοχικού της κεφαλαίου και δυσανάλογα μεγάλο μερίδιο στη διοίκησή της. Από εκεί και πέρα υπήρχε γι' αυτόν και η option (επιλογή) για τη σταδιακή εξαγορά της. Με χρήματα, δηλαδή, τα οποία θα προκύψουν από τα ίδια τα κέρδη των ΕΛΠΕ, ο Λάτσης θα "φαει" την εταιρεία, χωρίς να ξοδέψει ούτε μία δραχμή.
Με βάση τον νόμο θα πρέπει και εκεί να πάει ένας εισαγγελέας. Και πάλι θα πρέπει να παίξει το παιχνίδι "βρείτε τον ηλίθιο". Να βρει ποιοι ήταν οι κρατικοί υπάλληλοι που έδωσαν χαρακτηριστικά ηλιθίου στο κράτος και να τους κλείσει όλους φυλακή. Στη συνέχεια να κυνηγήσει τον ίδιο τον Λάτση με τον ίδιο στόχο. Να πάνε φυλακή αυτοί οι οποίοι λεηλάτησαν το κράτος. Να σαπίσουν στη φυλακή. Από εκεί και πέρα το μερίδιο του Λάτση να το αποδώσει σ' αυτούς στους οποίους χρωστάει το κράτος και άρα στα ασφαλιστικά ταμεία.
ΤΡΑΠΕΖΕΣ
Υπάρχει πολίτης με τεράστια ρευστότητα, ο οποίος να "δανείζει" δωρεάν τα χρήματά του σε τοκογλύφους, για να τα εκμεταλλεύονται; Πολίτης οικονομικά τόσο δυνατός και ταυτόχρονα τόσο ηλίθιος; Πολίτης, που να γνωρίζει ότι με τα δικά του χρήματα κάποιοι γίνονται αμύθητα πλούσιοι και αυτός βρίσκεται κάτω από το επίπεδο του πληθωρισμού και άρα χάνει; Μόνον ένας ηλίθιος μπορεί να το κάνει αυτό και τέτοιοι δεν υπάρχουν. Υπάρχει όμως το ελληνικό κράτος, που βάζει τα "γυαλιά" σε όλους τους ηλίθιους μαζί.
Τι θέλουμε να πούμε; Η Τράπεζα της Ελλάδος είναι αυτή η οποία υποτίθεται ότι ελέγχει την τραπεζική αγορά. Είναι το ίδιο το κράτος. Αυτή είναι εκείνη που καθορίζει τα επιτόκια της αγοράς και άρα αυτή είναι εκείνη που ορίζει το επίπεδο της νόμιμης "τοκογλυφίας". Γνωρίζει δηλαδή καλύτερα από τον καθένα τι συμβαίνει στην αγορά και ως εκ τούτου δεν έχει ούτε θεωρητικά το άλλοθι της άγνοιας. Ταυτόχρονα η Τράπεζα της Ελλάδος είναι αυτή η οποία διαχειρίζεται τα αποθεματικά των ταμείων. Πόσο ηλίθιο μπορεί να είναι το κράτος, όταν το ίδιο είναι αυτό που καθορίζει τα επιτόκια της νόμιμης "τοκογλυφίας" και ταυτόχρονα είναι το ίδιο που δίνει τα χρήματά του "τζάμπα" στους τραπεζίτες να κερδοσκοπούν;
Πόσο ηλίθιος μπορεί να είναι κάποιος, όταν ο ίδιος ορίζει για παράδειγμα τα επιτόκια στο αισχρό 25% και ο ίδιος δανείζει με επιτόκιο κάτω από το επίπεδο του πληθωρισμού; Αυτό συνέβη με τις δήθεν ιδιωτικές ελληνικές τράπεζες στην εποχή που αυτές ιδρύθηκαν. Όλα τα έκαναν "τζάμπα".
Κερδοσκόπησαν εις βάρος του λαού με χρήματα του ίδιου του λαού. Με "φτηνά" χρήματα των ασφαλιστικών ταμείων έδιναν "πανάκριβα" δάνεια. "Φτωχοδιάβολοι" ήταν οι περισσότεροι και όσοι δεν ήταν τέτοιοι δεν έβαλαν ούτε μια δραχμή από την τσέπη τους. Το κράτος τους έκανε πλούσιους με χρήματα των Ελλήνων. Όπως και στις άλλες περιπτώσεις έτσι και σ' αυτήν προτείνουμε τα ίδια.
Προτείνουμε να πάει ένας εισαγγελέας και να μελετήσει τη διαφορά των επιτοκίων εκείνης της εποχής. Να μελετήσει τη διαφορά στα επιτόκια με τα οποία δανείζονταν χρήματα οι πολίτες από τις τράπεζες σε σχέση με τα επιτόκια που δανείζονταν οι τράπεζες --από την Τράπεζα της Ελλάδος-- τα χρήματα των πολιτών. Να εντοπίσει τον ηλίθιο και να τον ξεχωρίσει από τον πονηρό τοκογλύφο. Από εκεί και πέρα ό,τι λέει ο νόμος. Οι κρατικοί υπάλληλοι, που έδωσαν στο κράτος τα χαρακτηριστικά του ηλιθίου, να πάνε φυλακή. Μαζί μ' αυτούς στα ίδια ακριβώς κελιά και οι τοκογλύφοι, που τους πλήρωσαν για να επωφεληθούν.
Και πάλι, εξαιτίας του παρελθόντος του, και εξαιτίας των χρεών του, θεωρούμε ότι το κράτος δεν πρέπει ν' ανακτήσει την περιουσία αυτήν. Δεν είναι άξιο να διαχειρίζεται μια περιουσία που την κατείχε και όχι απλά την κακοδιαχειρίστηκε, αλλά τη χάρισε στην κυριολεξία. Αυτή η τεράστια περιουσία να πάει κατ' ευθείαν στα ταμεία. Τα χρήματα που πήραν οι τράπεζες, καθώς και τα κέρδη αυτών των χρημάτων, να αποδοθούν σ' αυτούς που ανήκουν. Αυτοί είναι τα ταμεία. Θα ήταν μια εξασφάλιση για το ΙΚΑ η απόδοση στην κυριότητά του τού μετοχικού κεφαλαίου των μεγάλων ιδιωτικών τραπεζών.
kosmaridis.
Xρειάζεται δράση τώρααααααααα!!!, όλων των απλών μα τίμιων πολιτών για δυναμική παρέμβαση στις δραματικές επερχόμενες μελλοντικές εξελίξεις για ένα πολύ καλύτερο αύριο..
0 σχόλια for "Δεν χρειάζεται επανάσταση....Η εφαρμογή των νόμων αρκεί...."