Ακριβώς  ένα μήνα μετά από την κτηνώδη καταστολή του πρωτοφανούς μαζικού κινήματος των “αγανακτισμένων” στην πλατεία Συντάγματος,εμφανίζεται,εξοργιστικά  περιπαιχτικά, η κοινοβουλευτική χούντα.Κι ανοίγει θέμα,νομοθεσίας των δημοψηφισμάτων.Μάλιστα δε,για να μην υπάρχει καμία αμφιβολία για τις προθέσεις της,με γκεσταπίτικη νυχτερινή επιχείρηση,προχώρησε χθες, στην βίαιη εκκαθάριση της πλατείας από τα καταλοιπόμενα αντίσκηνα.
Μα,υπάρχει Έλληνας πολίτης,πατριώτης με αυτοσεβασμό,που θα κάνει διάλογο με αυτούς  τους σατράπηδες που υποθήκευσαν την ελληνική επικράτεια και εκχώρησαν την εθνική κυριαρχία μας; Θα γίνουμε συμπαίχτες στην κοροϊδία,στη διακωμώδηση της ίδιας της δημοκρατίας και της αμεσότητάς της; Αφού μας ξεπούλησαν και βιαιοπράγησαν αναίτια κι απρόκλητα κατά των εκατομμυρίων πολιτών που απαιτούσαν δημοψήφισμα,την παραίτηση κι αποπομπή τους,μας καλούν, εκ των υστέρων ,σε διάλογο.Αδιάντροποι κι αχρείοι!
Τι επιχειρείται λοιπόν;
Προφανώς, η προετοιμασία του πολιτικού κλίματος (με την απαραίτητη συνδρομή των Μέσων Μαζικής Εξαπάτησης) ώστε,να εκτοξευθούν πυροτεχνήματα δημοκρατικής επίφασης,για την εκτόνωση της αναμενόμενης,εντονώτερης και μαζικότερης αντίδρασης κι αντίστασης,στα στυγνότερα και βιαιότερα μέτρα,καταλήστευσης του λαού και της χώρας μας.Αυτά που όλοι αναγνωρίζουν ως επελευθησόμενα  τον Σεπτέμβρη,για την εξυπηρέτηση των (παλιών και νέων) δανειστών μας. Δανειστών που, με την ανοιχτή βία μας επιβάλλουν,μιας και ουδείς επτρέπει να γίνει δημόσιος λογιστικός έλεγχος του χρέους μας. Μέτρων όχι μόνο ληστρικών αλλά και αρπαγής της εθνικής περιουσίας μας!
Με το τερτίπι του “open gov”,δηλ. των δημοσίων διαβουλεύσεων αλλά και με άτεγκτη πυγμή καταστολής,επιχειρούν τη στρατηγική εξουθένωση και υποταγή των Ελλήνων. Γίνεται λοιπόν φανερό πως χρειαζόμαστε επειγόντως την πολιτική συγκρότηση του κινήματός μας και την οργανωτική αναβάθμισή του. Για να τελεσφορήσει η αντίστασή μας,πρέπει να απομονωθούν όλες οι ιδιοτελείς μικρότητες είτε των “παντογνωστών” είτε των μωροφιλοδόξων. Να επιμένουμε στους στόχους: -ακύρωσης των μνημονίων-δημοσίου ελέγχου του χρέους-συμψηφισμού των γερμανικών επανορθώσεων-συνταγματικής αναθεώρησης-ανακήρυξης της Α.Ο.Ζ. στο Αιγαίο.
Εύλογα,με γνώμονα αυτά τα αιτήματα,θα προσανατολιστούμε στις παγίδες είτε “δημοψηφισμάτων” είτε εκλογών,αποκλείοντας την…αυτοκτονία της αποχής (συνεκτιμώντας κι ότι τα λευκά,δεν προσμετρώνται!).Η πολιτική κι οικονομική αναγέννηση της πατρίδας μας-ως προϋπόθεση για την ατομική διάσωση κάθε πολίτη και της οικογένειάς του- είναι ιστορική ανάγκη και υποχρέωσή μας,μονόδρομος κι όχι καπρίτσιο!
Ν.Καραβαζάκης.

Mε πήραν από τη τράπεζα σήμερα…Το δράμα και η αγωνία μου στις ασφυκτικές πιέσεις με έκανε να αντιδράσω ίσως υπερβολικά….:
«Θέλετε να πουλήσω το Μαξίμου…;»τους είπα….

Αντιλαμβάνεστε φυσικά ότι...
είναι η παραλλαγή του πρωτοσέλιδου της εφημερίδας το «Βήμα» η οποία έλεγε ότι από τις ασφυκτικές πιέσεις, στη Σύνοδο Κορυφής στις Βρυξέλλες, ο Έλληνας Πρωθυπουργός είπε «τι θέλετε να πουλήσω τη Πελοπόννησο..;»

Εδώ ακριβώς εισερχόμαστε σε ένα πολύ λεπτό θέμα….Πρώτον δια νόμου κανείς δε μπορεί να πουλήσει κάτι που δεν του ανήκει, εκτός αν έχει τη σύμφωνη γνώμη του ιδιοκτήτη….

Δεύτερο και βασικό είναι αυτό που λέμε «ηθικό ρίσκο»…Ο όρος εμφανίστηκε για τις συναλλαγές όπου κάποιος ,χρηματιστής λόγου χάρη, «επενδύει» και διαχειρίζεται τα χρήματα κάποιου σα να είναι δικά του…Χωρίς όμως κόστος…Κι αν τα χάσει δηλαδή ζημιώνεται ο κάτοχος και όχι εκείνος…

Ότι δηλαδή γίνεται από τις Κυβερνήσεις μας….Άλλα λένε και άλλα κάνουν και εκείνοι που καλούνται να πληρώσουν είμαστε όλοι εμείς….

Τέλος, έτσι για την ιστορία, δε θέλω να φανταστώ ποια θα ήταν η επόμενη κίνηση του Πρωθυπουργού, αν ο συνομιλητής του, στην ερώτηση για την Πελοπόννησο του έγνεφε καταφατικά….

Ειλικρινά, δε θέλω…


Νομίζετε ότι ο πρωθυπουργός έχει την παραμικρή εξουσία; Ξυπνήστε, η αληθινή εξουσία είναι το Καρτέλ. Ξέρετε τι μου θυμίζουν όλοι αυτοί, όταν βγαίνουν από τα υπουργικά συμβούλια; Πιγκουΐνους που χειροκροτούν άλλους πιγκουΐνους, επάνω σε πάγο που λιώνει.

Στα πλαίσια του κειμένου του Γάλλου συγγραφέα M.Crespy (τίτλος μας), φταίνε αλήθεια οι Βρετανοί για την πλήρη επικράτηση του νεοφιλελευθερισμού στη χώρα τους, η οποία τους κατέστησε «προτεκτοράτο», «μπάτλερ» καλύτερα των Η.Π.Α. του Καρτέλκαι του χρηματοπιστωτικού συστήματος, ή μήπως η πολιτική της M.Thatcher; Είναι ένοχοι οι Γερμανοί για την προβλεπόμενη χρεοκοπία του Ευρώ και την διάλυση της Ευρωζώνης, ή μήπως η πολιτική της A.Merkel

Πως είναι δυνατόν να ψηφίζουμε πολιτικούς «ηγέτες», οι οποίοι δεν έχουν γράψει ούτε ένα βιβλίο ή έστω κάποια άρθρα, σχετικά με τις απόψεις τους - όπως ευτυχώς έκανε ο Αμερικανός B.Obama και ο Γερμανός H.Smith; Πως είναι δυνατόν να ακούμε «εκθέσεις ιδεών» των πολιτικών (παρουσία των «ειδημόνων» των ΜΜΕ), οι οποίοι δεν έχουν ποτέ ασχοληθεί με την πραγματική οικονομία, δεν δίνουν καμία σαφή απάντηση και δεν έχουν ποτέ αναλύσει γραπτά, τεκμηριωμένα, με υπευθυνότητα και με συνέπεια τις απόψεις τους - αλλά μόνο μιλούν, «φάσκοντας και αντιφάσκοντας»;  

Πως είναι δυνατόν να ανεχόμαστε κυβερνήσεις, οι οποίες υπεξαιρούν την ψήφο μας με προεκλογικά προγράμματα, τα οποία ποτέ δεν εφαρμόζουν; Πως είναι δυνατόν να επιτρέπουμε να μας κοροϊδεύουν οι πολιτικοί, αναφερόμενοι για παράδειγμα σε επιλεκτικές χρεοκοπίες, σε μερικές αθετήσεις πληρωμών δηλαδή, οι οποίες θα μας τοποθετήσουν μία για πάντα στο διεθνή «Τειρεσία» των αγορών, καθιστώντας μας αναξιόχρεη αποικία της Γερμανίας; Είναι τόσο δύσκολο αλήθεια να καταλάβουν ότι, η χρεοκοπία παραμένει χρεοκοπία, όπως και αν την ονομάσει κανείς, ενώ ανοίγει αυτόματα το «κουτί της Πανδώρας»;

Περαιτέρω, πως είναι δυνατόν να τοποθετείται «γενικό πωλητήριο» σε τιμές ευκαιρίας στην Ελλάδα, από μία εντελώς «απορυθμισμένη» κυβέρνηση κάτω τις εντολές των παιδιών του Σικάγουη οποία δεν νομιμοποιείται πλέον από τους Πολίτες; Δεν υπάρχει τίποτα πια στη χώρα μας που να μπορεί να τη σταματήσει;      

Από την άλλη πλευρά, φταίνε μήπως οι Έλληνες για την ανικανότητα, την κακοδιαχείριση, τη διαπλοκή και τη διαφθορά των τελευταίων κυβερνήσεων τους, οι οποίες έχουν το θράσος να τους κατηγορούν διεθνώς σαν φοροφυγάδες, όταν το δημόσιο δεν προσφέρει το παραμικρό αντίκρισμα για τη φορολόγηση τους - ενώ παρέχει πλήρη «αμνηστία» στις φοροαποφεύγουσες πολυεθνικές, έχοντας αποσυναρμολογήσει το Κράτος Δικαίου;

Όταν μόνο το κόστος της ιδιωτικής Υγείας και της Παιδείας ανέρχεται τουλάχιστον στο 20% των εισοδημάτων των Ελλήνων Πολιτών (περί το 10% σε όρους ΑΕΠ), ενώ σε όλες τις άλλες ευρωπαϊκές χώρες είναι σχεδόν μηδενικό, πως μπορεί κανείς να τους κατηγορεί για μειωμένη φορολόγηση; Εάν στο 24% των φόρων επί του ΑΕΠ που πληρώνουν οι Έλληνες προσθέσουμε το παραπάνω 10%, δεν θα αναδεικνυόταν άμεσα η Ελλάδα στην «φορολογική πρωταθλήτρια» της ΕΕ;   

Από την άλλη πλευρά βέβαια, πως είναι δυνατόν σύσσωμοι όλοι οι Έλληνες να κατηγορούν διαχρονικά και σε σταθερή βάση τη χώρα τους, χωρίς να αναλαμβάνει κανείς την τελική ευθύνη; Τι έχει προσφέρει μέχρι σήμερα αλήθεια η συλλογική «θυματοποίηση» των Ελλήνων, οι οποίοι ενοχοποιούν συνεχώς «εαυτούς και αλλήλους», χωρίς να γνωρίζουν τι ακριβώς συμβαίνει σε άλλες, δήθεν εξελιγμένες χώρες;            

Συνεχίζοντας, φταίνε οι Ιρλανδοί ή οι Αμερικανοί Πολίτες για την απίστευτη αυθαιρεσία των κυβερνήσεων τους να τους επιβαρύνουν με τις απώλειες των ιδιωτικών τραπεζών - οι οποίες πλέον κοινωνικοποιούν τις ζημίες τους, ιδιωτικοποιώντας τα κέρδη, χωρίς να αναλαμβάνουν την παραμικρή ευθύνη (ετεροβαρές ρίσκο) για τις όποιες λανθασμένες τοποθετήσεις τους;     

Φταίνε οι Αυστριακοί, οι Ολλανδοί ή οι Φιλανδοί Πολίτες για την έξαρση του φασισμού στις χώρες τους, οι Δανοί για τομονομερές κλείσιμο των συνόρων τους και οι Ισπανοί για το μίσος των «αγανακτισμένων» στις πλατείες τους, οι οποίεςκατηγορούν τους Γερμανούς για ευρωναζισμό; Φταίνε οι Ιταλοί για την επέλαση της κινεζικής μαφίας στο κράτος τους (άρθρο μας), ή μήπως οι Έλληνες για την καταδίκη τους να συντηρούν το μεγαλύτερο λαθρομεταναστευτικό γκέτο του πλανήτη;      

Φταίνε αλήθεια οι Ευρωπαίοι Πολίτες για τις παλινωδίες, για τα απίστευτα λάθη και τις τρομακτικές παραλήψεις, οι οποίες «μετάλλαξαν» μία περιορισμένη κρίση χρέους σε μία παγκόσμια απειλή, ή μήπως οι γραφειοκράτες της Κομισιόν, οι οποίοι πράττουν ελάχιστα, ενδιαφέρονται μόνο για την καρέκλα τους  και συζητούν χωρίς τελειωμό; Είναι επιθυμία των Γερμανών η κατάκτηση της Ευρώπης ή μήπως το «σκοτεινό όραμα» μίας μερκαντιλίστριας καγκελαρίου – μίας ανατολικογερμανίδας καλύτερα, η οποία δεν έχει καταλάβει τίποτα από την Ιστορία της;

Φταίνε οι Έλληνες, οι Ιρλανδοί και οι Πορτογάλοι πολίτες για την αδιαμαρτύρητη υποταγή των κυβερνήσεων τους στις εντολές των διεθνών συνδίκων του διαβόλου οι οποίοι, επικαλούμενοι με απίστευτο θράσος το πικρό, το δηλητηριώδες καλύτερα φάρμακο τους, έχουν λεηλατήσει μέχρι σήμερα το μεγαλύτερο μέρος του πλανήτη; Η μήπως πιστεύει κανείς ότι θέλουν να τους ξαναδούν οι Αργεντινοί, οι Βραζιλιάνοι, οι Ασιάτες και όλα τα υπόλοιπα θύματα τους;

Φταίνε οι Γάλλοι για τα τεράστια λάθη στην οικονομία τους, τα οποία τους υποχρεώνουν να υποταχθούν στις απαιτήσεις της πρωσικής Γερμανίας ή μήπως ο πρόεδρος τους, ο οποίος ενδιαφέρεται περισσότερο για τις ιδιωτικές του «απολαύσεις», παρά για το μέλλον της Γαλλίας; Πιστεύει κανείς ότι ο Έλληνας, ο Ιρλανδός, ο Ισπανός, ο Πορτογάλος ή ο Ιταλός «πρωθυπουργός των σκανδάλων», έχουν τη δυνατότητα να κυβερνήσουν σωστά τις χώρες τους – πόσο μάλλον να συμβάλλουν στη δημιουργία των Ηνωμένων Πολιτειών της Ευρώπης, όπου απαραίτητη προϋπόθεση είναι η δημοσιονομικήμεταφορά κεφαλαίων και όχι η απλή έκδοση ευρωομολόγων;

Φταίνε οι Πολίτες των δυτικών χωρών, οι οποίοι υποχρεώνονται να επιβιώσουν σε ένα «τραπεζοκεντρικό» σύστημα, το οποίοδεν μπορεί να τους εξασφαλίσει την απασχόληση, καθώς επίσης μία σχετικά δίκαιη αναδιανομή των εισοδημάτων - με φωτεινή εξαίρεση εδώ τη Γερμανία, η οποία όμως τα καταφέρνει εις βάρος των «εταίρων» της, με τη βοήθεια ακόμη και της «Διεθνούς Διαφθοράς ΑΕ»;   

Έχουν τη δυνατότητα οι Σουηδοί, οι Νορβηγοί, οι Πολωνοί και όλοι οι άλλοι Ευρωπαίοι δήθεν «κυβερνήτες» να «υψώσουν τη φωνή τους» στη Γερμανία της εξουσιομανούς καγκελαρίου, της λαϊκίστριας Bild και του «μελανού» Spiegel - η οποία επιβουλεύεται τα μέγιστα την Ειρήνη, την Ευημερία και την Ελευθερία της ηπείρου μας;

Μήπως αλήθεια ο βασιλιάς, όλοι αυτοί οι βασιλιάδες δηλαδή είναι γυμνοί και εμείς επιμένουμε να μην θέλουμε να το δούμε, επειδή θεωρούμε ότι δεν έχουμε εναλλακτικές επιλογές; Είτε όμως εμείς το βλέπουμε, είτε όχι, μήπως οι πανέξυπνες αγορές το έχουν ήδη διακρίνει, έχοντας αποφασίσει για το μέλλον της Ευρώπης; Είναι δυνατόν να μην γνωρίζουν οι αγορές ότι πρόκειται για μία ολοκληρωτική κρίση της πολιτικής και όχι για μία απλή κρίση χρέους, η οποία θα μπορούσε εύκολα να επιλυθεί, εάν υπήρχε η απαιτούμενη σοβαρότητα;

Η ΕΤΥΜΗΓΟΡΙΑ ΤΩΝ ΑΓΟΡΩΝ

Όταν επισκέπτεται κανείς σήμερα την Ιταλία, την Ελλάδα, την Ισπανία ή το Βέλγιο, δεν διακρίνει ότι όλες αυτές οι χώρες ευρίσκονται λίγο πριν από την οικονομική κατάρρευση – ότι είναι πολύ πιθανόν να μην βρουν ξανά δανειστές, για την κάλυψη των πιστωτικών τους αναγκών.

Όμως, από το ξεκίνημα της προηγούμενης εβδομάδας, τα ομόλογα του Ιταλικού δημοσίου ευρίσκονται σε ελεύθερη πτώση – με τα επιτόκια δανεισμού της τρίτης μεγαλύτερης οικονομίας της Ευρωζώνης να ξεπερνούν το «κρίσιμο όριο» του 5%. Παράλληλα, η ΕΚΤ αύξησε τα παρεμβατικά επιτόκια στο 1,5% εν μέσω κρίσης – μία ενέργεια που ωφελεί αποκλειστικά και μόνο τη γερμανική οικονομία, στην οποία εισρέουν πλέον τεράστιες ποσότητες χρήματος σε «τιμή ευκαιρίας», ευθέως ανάλογες με την απόσυρση δανειακών κεφαλαίων από τις χώρες του Νότου (για τις οποίες η αύξηση των επιτοκίων είναι η χαριστική βολή). 

Οι διεθνείς επενδυτές λοιπόν αποσύρουν τα χρήματα τους από την Ιταλία τόσο γρήγορα και τόσο μαζικά, όσο ποτέ άλλοτε μέχρι σήμερα – γεγονός που έχει προβληματίσει ακόμη και τους πλέον ειδικούς στον τομέα. Κατανοώντας προφανώς ότι η χώρα δεν πρόκειται να αποφύγει το μοιραίο, αφού είναι αντιμέτωπη με δημόσιο χρέος που υπερβαίνει το 120% του ΑΕΠ της (με κριτήρια ΔΝΤ, έτσι όπως λειτούργησαν στην Ελλάδα, όπου στα χρέη προστίθενται ενδεχόμενες «κρυφές» οφειλές δημοσίων οργανισμών, δήμων κλπ., μάλλον θα ξεπερνούσε το 150%), οι αγορές φαίνεται ότι έχουν καταδικάσει ήδη την Ιταλία.

Περαιτέρω, εάν σκεφθεί κανείς ότι, το συνολικό χρέος της Ιταλίας είναι της τάξης του 1,9 τρις €, εκ των οποίων λήγουν τέλη Αυγούστου τα 130 δις € (οπότε πρέπει να εκδοθούν νέα ομόλογα για την κάλυψη τους), ενώ εντός των επομένων δώδεκα μηνών το ποσόν αυξάνεται στα 310 δις €, θα καταλάβει το μέγεθος του προβλήματος – καθώς επίσης την αδυναμία του υφισταμένου ευρωπαϊκού μηχανισμού στήριξης να επέμβει.

Εκτός αυτού, η Ιταλία πρέπει να εκδώσει νέα ομόλογα εντός των επομένων τριών μηνών, ύψους περί τα 40 δις €, για την κάλυψη των ελλειμμάτων του προϋπολογισμού της – ομόλογα τα οποία θα προστεθούν στα 130 δις € που λήγουν τον Αύγουστο. 

Χωρίς να επεκταθούμε σε λεπτομέρειες συμπεραίνουμε εύκολα ότι, η συμφωνία (πρόγραμμα λιτότητας) που υπογράφηκε βιαστικά από το Κοινοβούλιο της χώρας, η οποία προβλέπει εξοικονόμηση πόρων συνολικού ύψους 47 δις € έως το 2014, είναι μάλλον σταγόνα στον ωκεανό – ειδικά όταν η ιταλική οικονομία λειτούργησε με μέσο ρυθμό ανάπτυξης 0,1% τα τελευταία χρόνια (1,6% ο μέσος της Ευρωζώνης), ενώ αποβιομηχανοποιήθηκε κατά -15% τα τελευταία πέντε.  

Επομένως, το παιχνίδι πλησιάζει στο τέλος του – αφού το μέγεθος της Ιταλίας είναι τέτοιο που ο δανεισμός της πολύ δύσκολα θα καλυφθεί από τα υπόλοιπα κράτη της Ευρωζώνης. Ένα τέτοιο ενδεχόμενο βέβαια δεν θα άφηνε ανεπηρέαστη ούτε τη Γερμανία - αφού οι τράπεζες της έχουν δανείσει περί τα 116 δις € στη χώρα, εκ των οποίων τα 35,8 δις € στο ιταλικό δημόσιο. 

Μετά την Ελλάδα, την Πορτογαλία και την Ιρλανδία λοιπόν, ακολουθεί η Ιταλία – ενώ φαίνονται στο βάθος (εκτός των Η.Π.Α., της Ιαπωνίας και της Μ. Βρετανίας),  η Ισπανία, το Βέλγιο, η Κύπρος και η Γαλλία. Δεν είναι παράδοξο επομένως το τελικό μας συμπέρασμα, σύμφωνα με το οποίο οι αγορές έχουν πλέον καταδικάσει την Ευρωζώνη και κατ’ επέκταση το Ευρώ – οι φυγόκεντρες τάσεις του οποίου είναι κάτι παραπάνω από εμφανείς (άρθρο μας).  

Η καταδίκη όμως ενός νομίσματος, στο οποίο είναι τοποθετημένο τουλάχιστον το 30% των παγκοσμίων συναλλαγματικών αποθεμάτων, είναι δυνατόν να μην προκαλέσει μία ευρύτερη χρηματοπιστωτική κρίση; Πολύ περισσότερο όταν το δολάριο, στο οποίο είναι τοποθετημένο το 60% των παγκοσμίων χρηματικών αποθεμάτων, ευρίσκεται σε ακόμη χειρότερη θέση;Μήπως αλήθεια έχουμε ήδη εισέλθει στην τελευταία πράξη του δράματος, πριν τυλιχθεί ολόκληρος ο πλανήτης στις φλόγες     

Κλείνοντας, είναι φυσικά πιθανόν να αντιδράσουν γρήγορα και σωστά οι Ευρωπαίοι πολιτικοί, η ΕΚΤ και η Κομισιόν, αναστρέφοντας ριζικά την τάση – ενδεχομένως βοηθούμενοι από τις Η.Π.Α. και τη Fed ή όποιον άλλο. Εν τούτοις, οι μέχρι σήμερα εμπειρίες μας τόσο από τους πολιτικούς, όσο και από τον καταστροφικό τρόπο διαχείρισης της κρίσης χρέους, συνηγορούν ακριβώς στο αντίθετο.  

ΕΠΙΛΟΓΟΣ

Όπως έχουμε επανειλημμένα αναφέρει, πόσο μάλλον υπό τις παραπάνω απειλητικές συγκυρίες, η Ελλάδα χρειάζεται σήμεραεπιτόκια ίσα με το βασικό της ΕΚΤ (1,5%), μακροπρόθεσμο διακανονισμό του χρέους (40 έτη) και ένα σχέδιο επαναβιομηχανοποίησης της «τύπου» Μάρσαλ - έτσι ώστε να αυξηθεί η ανταγωνιστικότητα της και να λυθεί το πρόβλημα του αρνητικού ισοζυγίου εξωτερικών συναλλαγών.

Επίσης, σωστή μείωση των δημοσίων δαπανών, ένα λειτουργικό πλαίσιο ομαλής λειτουργίας των επιχειρήσεων και εξορθολογισμό της φορολογίας, για την ομαλή αύξηση των εσόδων του κράτους – έτσι ώστε, σε συνδυασμό με το ριζικό περιορισμό των επιτοκίων, να λυθεί το πρόβλημα του ελλειμματικού προϋπολογισμού.

Η Ελλάδα χρειάζεται λοιπόν μία βιώσιμη λύση, η οποία θα της εξασφαλίσει την επάνοδο στην ανάπτυξη - σε καμία περίπτωση νέα τοκογλυφικά δάνεια, ειδικά όταν οι οφειλές της Γερμανίας απέναντι της (πολεμικές αποζημιώσεις) είναι μεγαλύτερες από το δημόσιο χρέος της. Επομένως, καμία διαγραφή χρεών του είδους που θα της στερούσε για πολλά χρόνια την πρόσβαση στις αγορές και όχι κάποια ή μερικά από αυτά τα μέτρα - αλλά όλα μαζί και γρήγορα.

Διαφορετικά είναι καλύτερη η άμεση στάση πληρωμών (επαναδιαπραγμάτευση του χρέους, παραμένοντας φυσικά εντός της ζώνης του Ευρώ), πριν καταστρέψει η πυρκαγιά ολόκληρη την Ευρώπη - αφού δεν πρέπει σε καμία περίπτωση να κληρονομήσουμε τα προβλήματα που εμείς δημιουργήσαμε, στις επόμενες γενιές. Ίσως έτσι καταφέρουμε να αποφύγουμε τις τεράστιες κοινωνικές εκρήξεις που διαφαίνονται στον ορίζοντα, καθώς επίσης τους καταστροφικούς εμφυλίους πολέμους – γεγονότα που μάλλον δεν θα αφήσουν ανεπηρέαστο τον υπόλοιπο πλανήτη.   

Ολοκληρώνοντας, εάν δεν ξεφύγουμε από τις μεγάλες απειλές της ύφεσης, του χρέους, των τοκογλυφικών επιτοκίων και τωνδίδυμων ελλειμμάτων, είναι αυτονόητο ότι δεν πρέπει να πουλήσουμε ούτε ένα μέτρο Ελλάδας – πόσο μάλλον ελληνικέςεπιχειρήσεις εν μέσω μίας παγκόσμιας χρηματοπιστωτικής κρίσης, αφού οι τιμές που θα επιτυγχάναμε θα ήταν το λιγότερο εξευτελιστικές (όπως αποδείχθηκε άλλωστε από την πρόσφατη εκποίηση του ΟΤΕ). Οτιδήποτε άλλο οφείλει να θεωρηθεί εθνική προδοσία – χωρίς καμία πρόθεση υπερβολής, όσον αφορά τη χρήση του όρου.   

Αθήνα, 19. Ιουλίου 2011

Facebook   Twitter    Netlog
                                          
    Ο κ. Β. Βιλιάρδος είναι οικονομολόγος, πτυχιούχος της ΑΣΟΕΕ Αθηνών, με μεταπτυχιακές σπουδές στο Πανεπιστήμιο του Αμβούργου. Είναι σύμβουλος επιχειρήσεων με πολλά συγγράμματα και μελέτες, ενώ έχει εκδώσει πρόσφατα το δεύτερο βιβλίο της σειράς «Η κρίση των κρίσεων», το οποίο περιλαμβάνει επιλεγμένα οικονομικά άρθρα του 2009

Πρόοδος η απελευθέρωση των κλειστών επαγγελμάτων;
Σύμφωνα με την τρόικα, την κα Μέρκελ και τους Έλληνες νεοφιλελεύθερους (όπως και να αυτοαποκαλούνται) η πλήρης απελευθέρωση των λεγόμενων κλειστών επαγγελμάτων αποτελεί εκσυγχρονισμό που θα ωφελήσει σημαντικά την ελληνική οικονομία και θα οδηγήσει σε νέες επενδύσεις.
Δηλαδή αν αυξηθεί ο αριθμός των ταξί, θα υπάρξει ανάλογη αύξηση του επιβατικού κοινού και νέες θέσεις εργασίας. Ποιος το πιστεύει αυτό, όταν καθημερινά βλέπουμε εκατοντάδες ταξί να περιφέρονται άδεια στην Αθήνα;
Αν αυξηθεί ο αριθμός των φαρμακείων θα έχουμε αντίστοιχη αύξηση των πωλήσεων φαρμάκων κι έτσι θα τονωθεί η φαρμακοβιομηχανία. Δηλαδή θα παίρνουμε όλοι φάρμακα είτε πάσχουμε από κάποια αρρώστια είτε όχι; Αν συμβεί αυτό, οι μόνες βέβαιες συνέπειες είναι ότι θα αυξηθεί η φαρμακευτική δαπάνη των ασφαλιστικών ταμείων και θα μειωθεί το προσδόκιμο επιβίωσης του πληθυσμού (από την πολυφαρμακία). Αλλά δεν πρόκειται να συμβεί. Τα ίδια ακριβώς φάρμακα θα πωλούνται και μάλιστα στις ίδιες τιμές, αφού η λεγόμενη απελευθέρωση δεν αφορά και στις τιμές.
Αν όμως είναι έτσι τα πράγματα, τότε προς τι η απελευθέρωση;
Ο λόγος είναι απλός: Η «απελευθέρωση» διευκολύνει διάφορους κεφαλαιούχους, Έλληνες ή ξένους, αεριτζήδες, επιχειρηματίες του εύκολου κέρδους να μπουν ανέξοδα σε νέες αγορές τις οποίες από «κλειστές» με χιλιάδες αυτοαπασχολούμενους θα μετατρέψουν σε ολιγοπωλιακές χρησιμοποιώντας φθηνό εργατικό προσωπικό π.χ. μεταναστών.
Με τον τρόπο αυτό οι πρώην αυτοαπασχολούμενοι επαγγελματίες θα αυξήσουν τα ποσοστά ανεργίας ή θα φτωχοποιηθούν εργαζόμενοι ως υπάλληλοι των καρτέλ «επενδυτών». Είναι η εξέλιξη της μεθοδολογίας με την οποία στο πρόσφατο παρελθόν εξαφανίστηκαν τα συνοικιακά παντοπωλεία και αντικαταστάθηκαν με αλυσίδες σουπερμάρκετ, που πουλάνε τρόφιμα αυτής της ποιότητας που όλοι γνωρίζουμε.
Δυστυχώς η απελευθέρωση των κλειστών επαγγελμάτων αποτελεί ένα τμήμα του νεοφιλελεύθερου μοντέλου, που συμβαδίζει με τη διαρκή υποβάθμιση της ποιότητας ζωής, τα μεταλλαγμένα τρόφιμα, τα διατροφικά σκάνδαλα, την ιατρική περίθαλψη των ασφαλιστικών εταιρειών, τη μετατροπή των πανεπιστημίων σε τεχνικές σχολές και τη χαμηλής ποιότητας διασκέδαση.
http://www.isopoliteia.gr/

Τα παραπάνω ισχύουν είναι σωστά για τα ταξί.
Από την άλλη πλευρά το κράτος δεν πρέπει να επιτρέψει ολιγοπωλιακές καταστάσεις στην αγορά.
Τρεις αλυσίδες Σουπερ Μάρκετ αποτελούν ανεπίσημο καρτέλ. Ο πρωτοετής φοιτητής του οικονομικού Πανεπιστημίου γνωρίζει ότι ο ελεύθερος ανταγωνισμός επιτυγχάνεται όταν ο αριθμός των αγοραστών και πωλητών είναι μεγάλος.
Ούτε τα ολιγοπώλια ούτε τα ολιγοψώνια αποτελούν χαρακτηριστικά ελεύθερου ανταγωνισμού.
Βέβαια όταν το Σουπερ Μάρκετ αγοράζει τα προς πώληση αγαθά επιτυγχάνει οικονομίες σε κλίμακα. Θεωρητικά αυτή η εξοικονόμηση δεν περνά στον καταναλωτή, αυξάνει τα κέρδη του και ο καταναλωτής έχει ελάχιστο κέρδος, το οποίο ανά πάσα στιγμή ανατρέπεται λόγω καρτέλ.
Αν είχαμε κυβερνήσεις πατριωτικές που θα συμφωνούσαν σε ότι είναι σωστό, θα έπρεπε από το 1974 μέχρι σήμερα να έχουν λύσει πολλά προβλήματα, τα οποία αυτές βέβαια δημιούργησαν.
Η παιδεία, η οικονομία και όλες οι δραστηριότητες του κράτους κάθε χρόνο άλλαζαν με αποτέλεσμα κανείς σώφρων πολίτης, επιχειρηματίας να μπορεί να προγραμματίσει το επόμενο βήμα του.
Η εκάστοτε κυβέρνηση δεν ήθελε να διορθώσει οτιδήποτε θα είχε πολιτικό κόστος.
Το Ελληνικό σύστημα διακυβέρνησης θύμιζε τον πύργο της Βαβέλ.
Ούτε αποφασίζανε ούτε διατάσσανε, το μπάχαλο το ωραιοποιούσαν με λόγους υπέρ της δημοκρατίας και το στήριζαν τα πουλημένα ΜΜΕ, οι συνδικαλιστές, τα κομματόσκυλα και τα λαμόγια Δημόσιοι υπάλληλοι που τους βόλευαν τα θολά νερά.
Στο μόνο που συμφωνούσαν οι πολιτικοί ήσαν στις πάσης φύσεως απολαβές τους.
Σοβαρές κυβερνήσεις θα επέλυαν το θέμα της μαύρης αγοράς της άδειας ταξί, απλώς δίδοντας χρόνο για απόσβεση της αδείας πέντε ετών και καθιστώντας σαφές ότι μετά την παρέλευση αυτού του χρόνου η αξία αγοράς της αδείας θα είναι ασήμαντη.
Αυτό θα είχε σαν συνέπεια η αγοροπωλησία των αδειών να φθίνει σε αριθμό και αξία.
Ο αριθμός των εισακτέων στην τριτοβάθμια εκπαίδευση θα έπρεπε να ήταν αποτέλεσμα σοβαρής μελέτης και να αφορούσε κυλιόμενη περίοδο πέντε ετών.
Εκεί που πρυτανεύει το μπάχαλο υπάρχει κοινωνική αναταραχή.
Ένας απλός άνθρωπος θα έβρισκε λύσεις. Μια μέτρια λύση είναι καλύτερη από την μη λήψη κάποιου μέτρου.

Στέργιος

Αξιότιμοι Κύριοι, Κύριοι,Πρόεδρε της Κυπριακής Δημοκρατίας , Κύριε Δημήτρη Χριστόφια και
Πρόεδρε της Ελληνικής Κυβέρνησης Κύριε Γεώργιε Παπανδρέου,

  Οι εμετικά προκλητικές δηλώσεις του γενίτσαρου και κατά δήλωσιν του μισούντος την Ελλάδα, Πρωθυπουργού της Τουρκίας Ερντογαν , [επισυνάπτονται στον παρακάτω ιστοτοπο] μέσα στα αιματοβαμμένα από το αίμα των Κυπρίων αδελφών μας χώματα την "επέτειο" της βάρβαρης εισβολής δεν υπερέβησαν απλά τα εσκαμμένα. Είναι απόλυτα ταπεινωτικές και ευθέως πολεμικά προκλητικές γιά το σύνολο του Ελληνισμού.

  Τυχόν ψελλίσματα προς τον ΟΗΕ, ο Γ.Γ του οποίου κ. Μπαν Κι Μουν, μόλις προχθες, στις 7 Ιουλίου 2011 απέδειξε μόνον τα φιλοτουρκικά του αισθήματα και σας έσυρε σε μια νέα απόλυτη ενδοτική υποταγή, είναι άνευ άξιας και στην καλλίτερη περίπτωση προκαλούν τον γέλωτα και τις ειρωνείες αυτού του μισητού ανθέλληνα γενίτσαρου.
 

  Όμως μέσα στην ανιστόριτη και ανόητη αλαζονεία του ο Ερντογαν σας έδωσε ένα ισχυρό χαρτί για να τον στείλετε από κει που ήρθε και αυτόν και την ανιστόρητη τουρκική ελιτ.
 

  Οι σκιές των Νεκρών Ηρώων των αγώνων του Έθνους σε ολόκληρο τον Ελληνικό χώρο αλλά και ολόκληρος ο ζων και αγέννητος ακομη Ελληνισμός, απαιτούν  να δώσετε ΤΩΡΑ, ΧΘΕΣ μια αποτελεσματική αποφασιστική σοβαρή απάντηση σε αυτόν τον αλαζόνα ο οποίος ενεργών όπως ενεργεί κατέστρεψε και το τελευταίο ίχνος ανοχής,  με το οποίον  δυστυχώς τον είχατε περιβάλει.
 

  Κύριε Πρόεδρε της Κυπριακής Δημοκρατίας υποχρεούστε να διακόψετε ΣΗΜΕΡΑ, ΧΘΕΣ , την , όπως την ονόμασε και ο ίδιος ο Ερντογαν, κωμωδία των συζητήσεων με την μαριονέττα Ερογλου.
 

  Κύριε Πρωθυπουργέ της Ελλάδας, υποχρεούστε ΣΗΜΕΡΑ, ΧΘΕΣ να διακόψετε τις όποιες συζητήσεις έχουν οι επιτροπές σας για τη διευθέτηση των "Ελληνοτουρκικών διαφόρων" [!]
 

  Κύριοι Πρόεδροι, υποχρεούστε να ανακαλέσετε ΣΗΜΕΡΑ,ΧΘΕΣ τους πρεσβευτές σας απο την Άγκυρα, να καταγγείλετε τις διπλωματικές σας σχέσεις και να αποσύρετε πλήρως την όποιαν υποστήριξη έχετε δώσει για την ενταξιακή πορεία της Τουρκίας στην Ε.Ε. καταγγέλοντας την επίσης σε όλα τα διεθνή φόρα
 

  Δεν υπερβάλλουμε Κύριοι, Κύριοι Πρόεδροι,
Μόνον έτσι θα τους συνετίσετε και θα συμπαρασύρετε και ολόκληρο τον Ελληνικό Λαό προς αυτήν την ΜΟΝΑΔΙΚΗ ΟΡΘΗ ΚΑΤΕΥΘΥΝΣΗ,
 

  Άλλως  η μεν Τουρκία θα προχωρήσει ανενόχλητη στην ολοκλήρωση της καταστροφής της Κύπρου και στη συνέχεια της Ελλάδας και εσείς θα έχετε εσαεί το στίγμα του τουρκοπροσκυνημενου και η Νέμεση της Ελληνικής Ιστορίας θα σας εγκαλεί αιώνια.
  Και αυτό μεν αφορά εσάς ως άτομα αλλά επειδή ο Ελληνικός Λαός όπως πάρα πολλές φορές έχει πράξει,δεν επιθυμεί τέτοια κατάντια , αν δεν το πράξετε εσείς θα το πράξει αυτός.

  Με βαθύτατη εκτίμηση προς τα ύψιστα πολιτικά αξιώματα που υπηρετείτε,


Δημήτρης Αλευρομάγειρος,
Αντιστρατηγος ε.α.
Επίτιμος Γενικός Επιθεωρητής Στρατού

http://www.styx.gr/print.cfm?Action=RTCL&CLiD=3531 

*Γράφει η: Σεβαστή Μπούρα-Μπούτου
Η εισβολή τών Τούρκων στήν Κύπρο, τόν Ιούλιο- Αύγουστο τού 1974, χαρακτηρίσθηκε από ποικιλόμορφη συμπεριφορά από μέρους τών ανδρών τών Ενόπλων Δυνάμεων, ιδιαίτερα τού ναυτικού. Όμως, ένας από αυτούς τούς αξιωματικούς από τήν Ελλάδα που αντιστάθηκε γενναία μέχρι τέλους, ήταν ο Δημήτρης Αλευρομάγειρος, ο οποίος υπηρετούσε ως ταγματάρχης στήν Κύπρο, το καλοκαίρι τού 1974. Ο αξιωματικός αυτός που ήταν διοικητής τού Τάγματος 336 ΤΕ τής Κυπριακής Εθνοφρουράς στήν Πράσινη Γραμμή Λευκωσίας, από ΕΛΔΥΚ μέχρι τής οδού Λήδρας, άντεξε με τούς επιστρατευμένους Κυπρίους στήν μάχη και δέν παρέδωσε τίς θέσεις του, παρά τήν σφοδρότητα τών επιθέσεων. Ο Ριζοσπάστης στο τεύχος τής 11ης Αυγούστου 2005 γράφει. «Ο Αλευρομάγειρος ξεχωρίζει από τα στελέχη που παρήγαγε η ΣΣΕ μεταπολεμικά, όπως και μια σειρά άλλοι που επίσης φέρθηκαν πατριωτικά, όταν αντιτάχθηκαν στην δικτατορία και πολέμησαν και στην εισβολή στην Κύπρο.» Ο ίδιος δε ο αξιωματικός δήλωσε σε μια από τίς συνεντεύξεις τα εξής. « Όπου ο ηγήτωρ ευρίσκετο είς τήν πρώτην γραμμήν και εμάχετο παρά το πλευρόν τους, ουδείς εγκατέλειψεν τάς θέσεις του.Όπου υπήρξεν εγκατάλειψις θέσεως, τούτο ωφείλετο είς τήν αδράνειαν τών ηγητόρων του..»

Της κ. Σοφίας Βούλτεψη
«Θα αφοσιωθώ με όλες μου τις δυνάμεις στην ανάκαμψη της Ελλάδας»: Η φράση ανήκει στη Γερμανίδα καγκελάριο Άγκελα Μέρκελ και προφέρθηκε την επομένη των αποφάσεων της Συνόδου Κορυφής για την Ελλάδα.

Σχεδόν κανείς δεν της έδωσε την πρέπουσα σημασία. Αν σχολιάστηκε με κάποιον τρόπο, αυτός ήταν ειρωνικός.

Και όμως. Σ’ αυτή τη φράση συμπυκνώνονται τα αίτια της επί τουλάχιστον ένα χρόνο ταλαιπωρίας μας, που κατέληξε στον διεθνή οικονομικό έλεγχο της Ελλάδας του 21ου αιώνα. (Τόχει φαίνεται η κακή η μοίρα μας – και ο ελληνικός κοτζαμπασισμός - να το παθαίνουμε αυτό μια-δυο φορές σε κάθε αιώνα).

Είναι και η φράση που αποκαλύπτει τους λόγους για τους οποίους κατηγορείται η κυβέρνηση και ο κ. Παπανδρέου προσωπικώς.

Ο πρωθυπουργός δεν χάνει ευκαιρία να παραπονείται ότι παραγνωρίζεται το έργο του, ότι αγωνίζεται για τη χώρα, ότι δίνει μάχες, ότι διαπραγματεύεται σκληρά και παρ’ όλα αυτά δέχεται επιθέσεις και σταυρώνεται καθημερινά.

Επιτέλους, τι δεν καταλαβαίνουν; Ότι η Γερμανία δεν ήταν διατεθειμένη να αναλαμβάνει βάρη και συγχρόνως να παρακολουθεί την στροφή της Αθήνας προς μια αμερικανοπροσηλωμένη πολιτική;

Ανήκω σ’ εκείνους που πιστεύουν ότι η Ελλάδα όφειλε να έχει υποχρεώσει το Βερολίνο να τιμήσει τις υποχρεώσεις του και να επιστρέψει, με τους τόκους, το κατοχικό αναγκαστικό δάνειο.

Ανήκω σ’ εκείνους που πιστεύουν ότι η Γερμανία δεν έχει πληρώσει για τα εγκλήματα του Β΄ Παγκοσμίου Πολέμου.

Αλλά εδώ υπήρξε μια εξαιρετικά προκλητική συμπεριφορά. Διότι η ελληνική πολιτική τάξη τα ξέχασε όλα αυτά, αμέσως μόλις άρχισαν να πέφτουν οι μίζες.

Επιπλέον, πρόκειται για μια συμπεριφορά που μαρτυρεί ότι μετά την άνοδό του στην εξουσία, ο κ. Παπανδρέου έκανε ό,τι μπορούσε για να οδηγηθεί η χώρα στο αμερικανικής επιρροής Διεθνές Νομισματικό Ταμείο.

Για το προδοτικό χρέος που συσσωρεύτηκε – και τώρα μεταφέρεται στις επόμενες γενεές – φταίει το σύνολο του πολιτικού συστήματος.

Αλλά για όσα συνέβησαν μετά τον Οκτώβριο του 2009, όταν μας έδιναν δάνεια και δεν τα παίρναμε, όταν δεν έγινε τίποτε για τον περιορισμό των κρατικών δαπανών, όταν δεν αγγίχτηκε τρίχα της κεφαλής του πελατειακού, συντεχνιακού κράτους, ευθύνεται αποκλειστικά ο κ. Παπανδρέου.

Μπορεί την επομένη της αποκάλυψης από την «Ελευθεροτυπία» σχετικά με το δάνειο που ήταν πρόθυμη να δώσει η Μόσχα να συνομίλησε με τον Βλαντιμίρ Πούτιν, αλλά ποτέ δεν απάντησε αν πράγματι σε εκείνη τη συνάντησή τους, λίγο πριν καταλήξουμε στο ΔΝΤ, του έκανε ή όχι νύξη για το δάνειο.

Ποτέ δεν μάθαμε γιατί δεν πήραμε τα δάνεια από τους Σουηδούς, τους Κινέζους και όποιον άλλο, να έχουμε να πορευόμαστε και συγχρόνως να κάνουμε και τις αναγκαίες μεταρρυθμίσεις, να εκμεταλλευτούμε τους πλουτοπαραγωγικούς πόρους της χώρας, να αλλάξουμε χωρίς να μας το επιβάλουν οι ξένοι.

Ποτέ δεν μάθαμε γιατί πάγωσαν όλα τα ενεργειακά σχέδια, ποιος κινούσε τα νήματα, ποιος έδινε τις εντολές.

Έπρεπε να φθάσουμε στην καταστροφή, να χρεοκοπήσουμε, να τεθούμε υπό διεθνή οικονομικό έλεγχο για να γίνει αντιληπτό ότι η Γερμανία δεν θα επέτρεπε δερβέναγες στις ενεργειακές της ανάγκες.

Έχοντας λάβει την απόφαση να κλείσει όλα της τα πυρηνικά εργοστάσια ως το 2020, έχοντας δει να καταστρέφεται η ενεργειακή επένδυσή της στη Σαχάρα εξαιτίας της απόφασης να κηρυχθεί ξαφνικά πόλεμος – τον θυμάστε; Συνεχίζεται! – κατά της Λιβύης, κάτι έπρεπε να κάνει, δε νομίζετε;

Τυχαία η κ. Μέρκελ πραγματοποίησε επίσκεψη – αστραπή στην Κύπρο, μόλις η Λευκωσία καθόρισε την ΑΟΖ; Τυχαία επισκέφθηκε την Πράσινη Γραμμή, δείχνοντας αποτροπιασμό για το τελευταίο τείχος στον κόσμο; Μόνο και μόνο λόγω της προέλευσής της από την πρώην Ανατολική Γερμανία;

Τι δεν καταλαβαίνετε, λοιπόν; Ή καλύτερα, τι πιστεύετε ότι δεν καταλαβαίνουμε;

Η κατηγορία είναι σαφής: Η κυβέρνηση σκόπιμα απέφυγε να βρει αμιγώς ευρωπαϊκή λύση – με τα αναγκαία ανταλλάγματα, αλλά και με επενδύσεις που θα είχαν έλθει έκτοτε στη χώρα – και μας οδήγησε σιδηροδέσμιους στα χέρια των τοκογλύφων.

Η «λύση» που δόθηκε δεν ήταν λύση. Όταν, τον Απρίλιο του 2010, πήραμε το περίφημο δάνειο των 110 δις ευρώ (που δεν το έχουμε πάρει ακόμη και ήδη παίρνουμε καινούργιο επιβαρύνοντας τις επερχόμενες γενεές), το ίδιο το ΔΝΤ είχε υπολογίσει πως οι δανειακές ανάγκες της χώρας μας για την περίοδο 2010 – 2015 θα ήσαν 387 δις ευρώ.

Επομένως, ξαναρωτώ: Πού θα βρίσκαμε τα άλλα 277, αφαιρουμένων των 110; Το αδιέξοδο υπήρχε πριν ακόμη συμφωνήσουμε στο Μνημόνιο.

Και φάνηκε, έναν χρόνο μετά, τον Μάρτιο του 2011, όταν διαπιστώθηκε πως ο λογαριασμός δεν βγαίνει και έπρεπε να ψηφίσουμε το Μεσοπρόθεσμο.

Αλλά και πάλι, πολύ σύντομα, διαπιστώθηκε πως ούτε αυτός ο λογαριασμός έβγαινε και πηγαίναμε κατευθείαν για χρεοκοπία (που ουσιαστικά έχει συμβεί).

Και αυτή τη φορά, όμως, ο κ. Παπανδρέου έδειχνε διατεθειμένος να αποδεχθεί την χρεοκοπία, αρκεί να μην αλλάξει την πολιτική του.

Αυτό μας έλεγαν μέχρι δυο μέρες πριν από τη Σύνοδο της 21ης Ιουλίου. Ότι θα πάμε σε επιλεκτική χρεοκοπία, που δεν είναι κακό πράγμα και δεν πρέπει να μας τρομάζει και ο κλειδούχος θα αλλάξει τις ράγες των τρένων και θα υπάρξει μια στάση πληρωμών για δύο εβδομάδες και άλλα τέτοια.

Μόνο όταν βάλαμε τις φωνές και κατάλαβαν πως τα πράγματα θα έπαιρναν πολύ άσχημη τροπή αν η χώρα έκανε στάση πληρωμών, πήγαν στην Ευρώπη και δέχθηκαν πως δεν είναι δυνατόν αλλού να τρως και να πίνεις και αλλού…

Τι δεν καταλαβαίνετε, λοιπόν; Τι κάνετε ότι δεν καταλαβαίνετε; Τι νομίζετε ότι δεν καταλαβαίνουμε;

Ότι έπρεπε από την αρχή να ανοίξετε τη χώρα για ευρωπαϊκές επενδύσεις και να μην παίζετε παιχνίδια που η Ευρώπη δεν θα ανεχόταν, καθώς μαθηματικά θα οδηγούσαν στη διάλυσή της;

Επιτέλους, οφείλετε να ανοίξετε τα αυτιά σας και να ακούσετε αυτό που στην Ελλάδα αποτελεί κοινό μυστικό.

Τότε θα καταλάβετε για τι πράγμα κατηγορείστε…

Τότε θα καταλάβετε ότι είχαμε από την αρχή καταλάβει…
Της κ. Σοφίας Βούλτεψη.
Πολλά τα ερωτηματικά που προκάλεσαν στον τουρκικό Τύπο οι πρόσφατες εμπρηστικές, απειλητικές  δηλώσεις του Τούρκου πρωθυπουργού στα Κατεχόμενα.

Πολλοί δημοσιογράφοι αναρωτήθηκαν πώς οι Τουρκοκύπριοι από «παραπαίδια που τα θρέφουμε», έγιναν… «μια καρδιά»!

Οι σχολιαστές ψάχνουν να βρουν το λόγο που ανάγκασε τον κ. Ερντογάν να εγκαταλείψει την ήπια πολιτική του και να ξαναγίνει «Αττίλας».

Εκτιμούν, βέβαια, ότι με την αναβίωση της πολιτικής Ντενκτάς,  θέλει να προσελκύσει τους εθνικιστικούς κύκλους για την ψήφιση του νέου Συντάγματος και την αναρρίχησή του στην Προεδρία της Δημοκρατίας.

Ο Σεμίχ Ιντίζ (Μιλλιέτ) συνομίλησε με διπλωμάτες των κρατών μελών της Ε.Ε, οι οποίοι ομόφωνα του είπαν ότι «η Κυπριακή Δημοκρατία είναι υπαρκτή και αναγνωρισμένη, αυτό που δεν είναι αναγνωρισμένο είναι το  ψευδοκράτος». 

Τόνισαν, μάλιστα ότι το κρατικό μόρφωμα στα Κατεχόμενα δεν αναγνωρίζεται ούτε από ομόθρησκα /αδελφά κράτη της Τουρκίας, όπως είναι το Ουζμπεκιστάν, το Καζακστάν, η Βοσνία Ερζεγοβίνη, η Υεμένη, η Αίγυπτος κ.α.

Οι διπλωμάτες επισημαίνουν, επίσης, ότι οι κύκλοι που δεν επιθυμούν την ένταξη της Τουρκίας στην Ε.Ε. τρίβουν τώρα τα χέρια τους.

Χαίρονται με την πρόθεση του κ. Ερντογάν να διακόψει τις συνομιλίες για έξι μήνες , όταν η Κύπρος αναλάβει την προεδρία, και εύχονται η διακοπή αυτή να είναι μόνιμη.

Ένα ανυπόγραφο σχόλιο που δημοσιεύτηκε στην ιστοσελίδα odatv αξίζει λίγη προσοχή, για αυτό και αναδημοσιεύουμε ένα απόσπασμα του: «Χθες μιλούσε για «αποπαίδια». Σήμερα λέει «είμαστε μια καρδιά, κρατιόμαστε χέρι-χέρι». Ο Τύπος μας αναρωτιέται που οφείλεται αυτή η αλλαγή;

Στην πραγματικότητα άλλαξαν πολλά, αλλά δεν τα βλέπουν, δεν ξέρουν πώς να τα δουν.

Ο δημοσιογράφος πρέπει πρώτα να ανοίγει το χάρτη. Να δει τι υπάρχει γύρω από την Κύπρο. Ποιες είναι οι χώρες που βρίσκονται πιο κοντά της.

Ποιο κοντά από όλες είναι η Συρία. Ακολουθεί η Αίγυπτος και η Λιβύη. Μήπως αρχίσατε να σκέπτεστε κάτι;

Να σας βοηθήσουμε λίγο ακόμη.

Παρακολουθήσατε τη συγκέντρωση της ομάδας επαφής με τη Λιβύη που έγινε στην Κωνσταντινούπολη;

Μετείχε σε αυτήν ακόμα και η κ. Χίλαρι Κλίντον, η υπουργός Εξωτερικών μιας υπερδύναμης.

Ο Τύπος μας πανηγύρισε για την επίσκεψη του Αρχηγού της CIA κ. Πετρέους στην Άγκυρα, επειδή ήταν η πρώτη μετά την ανάληψη των καθηκόντων του.

Εάν δεν σας φτάνουν όλα αυτά τα στοιχεία ανατρέξτε στα πολυάριθμα άρθρα που γράφτηκαν για τη στρατηγική σημασία της Κύπρου σε όλη την ιστορική της διαδρομή.

Και τέλος, θυμηθείτε τις φήμες που κυκλοφορούν για μια ειδική εγκατάσταση που κατασκευάζεται στον τουρκοκυπριακό τομέα  εδώ και 3-4 χρόνια, η οποία πρόκειται να γίνει αμερικανική Βάση…».

Η ανάλυση αυτή λύνει κατά κάποιο τρόπο το μυστήριο που κρύβουν οι δηλώσεις του κ. Ερντογάν.

Παραμένει, όμως, το ερώτημα γιατί η Άγκυρα τινάζει στον αέρα την ενταξιακή της  πορεία και τι παίρνει ως αντάλλαγμα.

Πάντως, το όραμα για περιφερειακή υπερδύναμη, υπεργολάβου των ΗΠΑ, παραμένει πάντα επίκαιρο…

Του Περικλή Αθανασόπουλου
ΠΟΙΑ ΕΙΝΑΙ Η ΝΟΡΒΗΓΙΑ…!!!
Δεν τους σταματάει τίποτα πλέον, μέσα στο 2012 θα δούμε πράγματα που δεν τα φανταζόμαστε…!!!
Για όλα θα φταίνε «οι προσκηνιακοί τρομοκράτες»… Αλ Κάιντα  κ.λ.π…
Τι χώρα είναι η Νορβηγία και τι ρόλο μπορεί να παίξει σήμερα στην διαμόρφωση του παγκόσμιου Ενεργειακού Χάρτη;

Η Νορβηγία είναι μια φιλήσυχη χώρα που σε όλη την ιστορία της έχει καταναλώσει τις κρατικές και ιδιωτικές υπηρεσίες στην ανάπτυξη της χώρας και στο ανέβασμα του ποιοτικού επιπέδου του Λαού της.
Η Νορβηγία είναι μια χώρα που σε περίπτωση ιδιωτικοποίησης μιας κρατικής επιχείρησης, τα εισπραχθέντα κέρδη μοιράζονται, με την λεγομένη«ανακατανομή του εισοδήματος» στο λαό.
Σχεδόν όλα τα  κρατικά ομόλογα η πάσης φύσεως κρατικά  κεφάλαια ανήκουν στα ασφαλιστικά της ταμεία, δηλαδή στον Νορβηγικό λαό.
Τα αποθεματικά των Ασφαλιστικών ταμείων της Νορβηγίας αγγίζουν τα 2 τρις ευρώ, δηλαδή περίπου 7 φορές , ναι καλά διαβάζετε, 7 φορές του χρέους της Ελλάδας…!!!
Από τον περασμένο χρόνο η Νορβηγία έχει αγοράσει σχεδόν όλο το χρέος της Ελλάδας περίπου 300 δις Ευρώ, και περιμένει να το συμψηφίσει με την δυνατότητα που θα της δώσει η χώρα μας της εκμετάλλευσης και κυρίως της άντλησης του υποθαλάσσιου πλούτου μας.
Πέρα απ όλα αυτά όμως η Νορβηγία είναι η μόνη χώρα που διαθέτει  την τεχνογνωσία εξόρυξης υποθαλάσσιων αντλήσεων σε βάθη άνω των 10.000 μέτρων.
Ακόμα και της Ρωσίας τις αντλήσεις τις πραγματοποιεί η Νορβηγία.
Η δεύτερη χώρα που έχει αντίστοιχες δυνατότητες είναι Οι  Ηνωμένες Πολιτείες σε συνεργασία με τον Καναδά.
ΓΙΑΤΙ ΧΤΥΠΗΘΗΚΕ Η ΝΟΡΒΗΓΙΑ ;
Αν ληφθούν υπ όψη όλα τα παραπάνω, αντιλαμβανόμαστε ότι το μεγαλύτερο εμπόδιο στην διαμόρφωση του παγκόσμιου Ενεργειακού Χάρτη, και κυρίως στην διαμόρφωση του στην ανατολική Μεσόγειο είναι η Νορβηγία…!!!
Η  Νορβηγία είναι μια χώρα που δεν έχει οικονομία «φούσκα» αλλά πραγματική, και μπορεί όχι μόνο να σταθεί στις παγκόσμιες «ψευτο - αγορές», αλλά μπορεί να τις διαλύσει…!!!
Η Νορβηγία δεν έχει ανάγκη την «ψευτο-αξιολόγηση» από τους  «ψευτο-οίκους»  αξιολόγησης, γιατί απαντάει με την τεχνογνωσία της και με την εργατικότητά της…!!!
Με το χτύπημα της Νορβηγίας η επερχόμενη παγκόσμια τάξη δίνει μια προειδοποίηση στην παγκόσμια διεθνή έννομη τάξη να ετοιμάζεται για πλήρη υποταγή…!!!
Ο στόχος είναι: ελέγχουμε τα πάντα, και παράγουμε μόνο αυτό που θέλουμε, όπως το θέλουμε (μεταλλαγμένa), για να θρέψουμε αυτό που θέλουμε…!!!

ΤΑ ΝΟΡΒΗΓΙΚΑ Μ.Μ.Ε…!!!
Τα Νορβηγικά Μέσα Μαζικής Ενημέρωσης είναι τρομοκρατημένα, γιατί ενώ γνωρίζουν από ποιόν και γιατί χτυπήθηκε η χώρα δεν μπορούν να το αναμεταδώσουν…!!!
Ας τους δείξουμε το δρόμο τουλάχιστον σε επίπεδο ιδεολογικής στήριξης, γιατί εμείς οι Έλληνες σε αυτή τη φάση τους χρειαζόμαστε να είναι δίπλα μας…!!!
Αναμένονται με πολύ μεγάλο ενδιαφέρον και οι ανακοινώσεις των Μ.Μ.Ε της Ρωσίας γιατί με την Νορβηγία έχουν πολύ στενές σχέσεις σε επίπεδο συνεργασίας για την ενέργεια…!!!



Για τις τριτοκοσμικές χώρες (Ιράκ, Λίβανος, Λατινική Αμερική,Συρία Ιράν Λιβύη κλπ) υπάρχει δοκιμασμένη συνταγή. Καταπιέζουν οι "κακοί" τον καημένο το λαό τους , έχουν όπλα μαζικής καταστροφής (συγνώμη κάναμε λάθος ) καταπατούν οι δικτάτορες τα δημοκρατικά δικαιώματα των βεδουΐνων κλπ κλπ.
Με τη Νορβηγία όμως τι γίνεται; Στην περίπτωση αυτή, υποθέτω και σε παρόμοιες, έχουν επινοήσει τη συνταγή του συνημμένου. Γενικά όποιο κράτος αποκτά ανεξάρτητη οικονομία και δεν έχει ανάγκη την "βοήθεια" οτυ Μεγάλου Αδελφού γίνεται σρτόχος κατά τον άλφα ή βήτα τρόπο. Είπαμε , το συρτάρι έχει πολλές συνταγές.
Στέλιος