Η ΔΑΝΕΙΑΚΗ ΣΥΜΒΑΣΗ ΚΑΙ ΤΟ ΚΛΕΙΣΤΟ ΕΠΑΓΓΕΛΜΑ ΤΟΥ ΒΟΥΛΕΥΤΟΥ!!
Την Κυριακή 12 Φεβρουαρίου 2012 το ΠΑΣΟΚ και η ΝΔ υπέγραψαν στο προπύργιο της Δημοκρατίας, την Ελληνική Βουλή, τον θάνατο της Ελλάδος και πούλησαν το σαρκίο της στους διεθνείς τοκογλύφους, κερδοσκόπους, δανειστές μας. Υποθήκευσαν μέσω της υπογραφής της νέας δανειακής σύμβασης τα κυριαρχικά δικαιώματα της πατρίδος μας και «πούλησαν» στους δανειστές μας το δικαίωμα της διαχείρισης της φτώχειας μας. Την Κυριακή το βράδυ μέσα στο Ναό της Ελληνικής Δημοκρατίας τα δυο κόμματα εξουσίας προσυπέγραψαν την περαιτέρω εξαθλίωση του λαού μας. Ενός λαού, που εξαθλιωμένος από τη συνεχή λαίλαπα των φοροεισπρακτικών μέτρων και της δραστικής περικοπής του εισοδήματός του, διαδήλωνε κατά της ψηφίσεως της δανειακής σύμβασης. Δυστυχώς δεν εισακούσθηκε η φωνή του και οι περισσότεροι των βουλευτών του ΠΑΣΟΚ και της ΝΔ υπερψήφισαν την αντεθνική και αντιλαϊκή αυτή σύμβαση και νομιμοποίησαν το έγκλημα της αντισυνταγματικής κυβερνήσεως Παπαδήμου.
Έτσι, το ΠΑΣΟΚ, πλέον και η ΝΔ εισπράττουν την οργή του λαού, γιατί μεταξύ των άλλων ο κ. Παπανδρέου με τα συνειδητά λάθη και τις παραλήψεις του και ο κ. Σαμαράς με την δειλία και την ατολμία του να διαχειρισθεί την κρίση, οδήγησαν την χώρα στην πλήρη εξαθλίωση. Μια εξαθλίωση που επιβεβαιώνεται από τα δραματικά ποσοστά ανεργίας, από τον υποσιτισμό των Ελληνόπουλων στα σχολεία και από την διανομή συσσιτίων στους νεόπτωχους Έλληνες.
Ωστόσο, την Κυριακή στο Ελληνικό κοινοβούλιο συντελέσθηκε πολιτικό πραξικόπημα κατά της πατρίδος, της δημοκρατίας και του λαού της από τα κόμματα εξουσίας. Είχαμε Συνταγματική εκτροπή του Δημοκρατικού μας πολιτεύματος. Πιο αναλυτικά, οι αρχηγοί του ΠΑΣΟΚ και της ΝΔ επέβαλαν στους βουλευτές των κομμάτων τους κατά την διάρκεια της ψηφοφορίας και στην προσπάθεια πειθαναγκασμού της θελήσεώς τους και της συνειδήσεώς τους, την κατάπτυστη και ελεεινή απόφαση της κομματικής πειθαρχίας, προκειμένου να αποφύγουν τις διαρροές των βουλευτών τους προς το ΟΧΙ. Σ΄αυτή τη δημοκρατία πιστεύουν ο κ. Παπανδρέου και ο κ. Σαμαράς που απαγορεύουν την κατά «συνείδηση» ψήφο του εκλεγμένου Έλληνα βουλευτή από τον Ελληνικό κυρίαρχο λαό, όπως ορίζει το Ελληνικό Σύνταγμα; Από πού αντλούν και ποιος τους εκχώρησε αυτό το δικαίωμα;
Βέβαια, από τον κ. Παπανδρέου δεν περιμέναμε διαφορετική συμπεριφορά, από την στιγμή που ο άνθρωπος αυτός έχει απόλυτη την ευθύνη της σημερινής κατάντιας της Ελλάδος και των Ελλήνων. Εκείνος ήταν που ως Πρωθυπουργός, περιφερόταν στην Ευρώπη διασύροντας την χώρα του και τους πολίτες της δυσφημώντας τους ως ανήθικους, τεμπέληδες και απατεώνες. Εκείνος άφησε συνειδητά το εξάμηνο μετά τις εκλογές του Οκτωβρίου του 2009 να περάσει ανεκμετάλλευτο για να οδηγήσει την χώρα στην υποθήκευση του ΔΝΤ και της ΕΚΤ.
Αντίθετα, η στάση του κ. Σαμαρά απογοήτευσε όλους εκείνους που είχαν πιστέψει στις αντιμνημονιακές κορώνες του. Δυστυχώς, ξέχασε πολύ γρήγορα και υπέστειλε τις σημαίες της άρνησης υπογραφής από μέρους του των γραπτών εγγυήσεων-δεσμεύσεων για τήρηση του προγράμματος προς τους δανειστές μας. Ξέχασε την μη συναίνεση στο μνημόνιο 2, στις δεσμεύσεις της συμμετοχής του κόμματός του στην συγκυβέρνηση Παπαδήμου. Ξέχασε πως ισχυριζόταν ότι συμμετέχει σε αυτή την κυβέρνηση με την προϋπόθεση να μην πειραχθούν εκ νέου μισθοί και συντάξεις. Τίποτε από όλα αυτά δεν τήρησε. Γιατί λοιπόν, να πιστέψουμε πως πραγματικά θέλει τον Απρίλιο να υπάρξει λαϊκή ετυμηγορία του κόσμου μέσω εκλογών; Προσωπικά, δεν τον πιστεύω καθώς επί της ουσίας δεν θέλει τις εκλογές και πολύ περισσότερο δεν τις θέλουν τα αφεντικά της τρόικα που απεύχονται όπως ο διάβολος το θυμίαμα την λαϊκή οργή του κόσμου προς τα δυο κόμματα εξουσίας. Άλλωστε, είναι συνεχείς οι καθημερινές δηλώσεις ξένων αξιωματούχων, όπως του Γερμανού μισέλληνα κ. Σόιμπλε, που επιθυμούν την διάρκεια επ΄αορίστου της κυβέρνησης Παπαδήμου, συνεπικουρούμενοι και από τα εγχώρια φερέφωνα του συστήματος, όπως η κ. Διαμαντοπούλου. Επί της ουσίας, λοιπόν, όλοι αυτοί έχουν μετατρέψει το πολίτευμα της Ελλάδος σε στυγνή δικτατορία, επαληθεύοντας τα όσα είπε η κ. Μπενάκη το 2005, προσφωνώντας τον κ. Παπούλια για την ανάληψη των καθηκόντων του στην Ελληνική δημοκρατία. «τα δικαιώματα του ανθρώπου και του πολίτη θα υποστούν μεταβολές καθώς θα μπορούν να προστατεύονται, αλλά ίσως και να παραβιάζονται από αρχές και εξουσίες πέραν των γνωστών και καθιερωμένων και πάντως η Δημοκρατία θα συναντήσει προκλήσεις και θα δοκιμασθεί από ενδεχόμενες νέες μορφές διακυβέρνησης…».
Και εκλογές όμως να γίνονταν τον Απρίλιο θα αποφάσιζε ο κυρίαρχος λαός για τους εκλεκτούς που θα έστελνε στο Ελληνικό κοινοβούλιο;
Σύμφωνα με το Σύνταγμα, ο κάθε Έλληνας πολίτης έχει το δικαίωμα του εκλέγειν και του εκλέγεσθαι. Τα κόμματα, όμως, εξουσίας που κυβέρνησαν μετά την μεταπολίτευση ετούτο εδώ τον τόπο, καταστρατήγησαν αυτό το τόσο ουσιώδες άρθρο του Συντάγματος για τη σωστή λειτουργία της Δημοκρατίας. Κατάφεραν να χειραγωγούν το λαό μέσω δικών τους πολιτικών κομματικοποιημένων προσώπων, όπως τις φοιτητικές παρατάξεις, τις ηγεσίες της Δικαιοσύνης, της Αστυνομίας, του Στρατού, της Αεροπορίας, του Ναυτικού, των ΜΜΕ, της τοπικής αυτοδιοίκησης, τις γενικές συνελεύσεις πανεπιστημίων, τμημάτων επιστημονικών εταιρειών, των ανεξάρτητων αρχών, των συνδικαλιστικών σωματείων και ομοσπονδιών και γενικά όλες μα όλες τις μορφές συλλογικότητας. Απώτερος σκοπός τους, το κομματικό και ατομικό τους συμφέρον εις βάρος του συνόλου του Ελληνικού Λαού και της άμοιρης πατρίδας.
Έτσι, η εκάστοτε κυβέρνηση επέβαλε δεκάδες-εκατοντάδες κομματικούς εγκάθετους στον κρατικό μηχανισμό και στον ευρύτερο δημόσιο τομέα και τοιουτοτρόπως τα κόμματα κατάφεραν να συγκροτούν τον δικό τους πελατειακό «στρατό», τα λεγόμενα κομματικά στελέχη, οι οποίοι είναι δεν είναι το 5% του συνόλου του Ελληνικού λαού, αλλά μπορούν οργανωμένα να προπαγανδίζουν και να ευνουχίζουν την συντριπτική του πλειοψηφία. Οι δε φεουδάρχες των κομμάτων είναι αυτοί που θα φτιάξουν την λίστα των υποψηφίων, την οποία θα εγκρίνει ο αρχηγός του εκάστοτε κόμματος, με προσθαφαιρέσεις φυσικά και ακολούθως θα καλέσουν τους Έλληνες πολίτες να ψηφίσει τον βουλευτή της «αρεσκείας» τους.
Επομένως, γίνεται σαφές ότι, ο Ελληνικός Λαός δεν ψηφίζει τους καταλληλότερους, αλλά εξαναγκάζεται από το ίδιο το πολιτικό σύστημα να έχει επιλογή εκλογής βουλευτού ή ακόμη και εκλογή Περιφερειάρχη, Δημάρχου, περιφερειακών συμβούλων, δημοτικών συμβούλων, από την κλειστή «κάστα» των κατ΄ επάγγελμα πολιτικών αυτού του σάπιου πολιτικού συστήματος. Ως αποτέλεσμα, ο κάθε εκλεγμένος πολιτικός δεν μπορεί να διατυμπανίζει ότι τον εξέλεξε ο Ελληνικός λαός, αφού εκλέχθηκε από το κλειστό σύστημα του 5% του πληθυσμού ως ο «αρεστός» από τη λίστα του φεουδάρχη-αρχηγού εκάστου κόμματος.
Αυτό, λοιπόν, είναι καθομολογημένο, βεβαιωμένο και αποδεδειγμένο. Αυτοί οι «εκλεκτοί» του συστήματος που διαχρονικά μας κυβερνούν, μετέτρεψαν το λειτούργημα του βουλευτή στο πλέον ερμητικά κλειστό και πιο κερδοφόρο επάγγελμα και έφεραν την πατρίδα μας στην ηθική, πολιτισμική, πολιτική και οικονομική χρεοκοπία.
Επίσης, για να γίνει περισσότερο αντιληπτό με τι «ζήλο» καταστρατήγησαν το Σύνταγμα, φρόντισαν και ψήφισαν εκλογικό νόμο που αναφέρει πως σύμφωνα με το εκλογικό σύστημα, για να εισέλθει ένας συνδυασμός ή ένας μεμονωμένος υποψήφιος στη Βουλή, πρέπει να έχει συγκεντρώσει τουλάχιστον 3% των εγκύρων ψήφων πανελλαδικά. Αν για παράδειγμα δώσουν οκτώ εκατομμύρια πολίτες έγκυρη ψήφο, θα πρέπει το κόμμα ή ο μεμονωμένος υποψήφιος να λάβει τουλάχιστον 240.000 ψήφους, προκειμένου να λάβει μέρος στην κατανομή των εδρών. Η ρύθμιση αυτή έχει σκοπό την αποφυγή του κατακερματισμού των βουλευτικών εδρών σε πολύ μικρά κόμματα και την ενίσχυση των μεγάλων κομμάτων, ώστε να σχηματίζεται ευκολότερα απόλυτη πλειοψηφία στη Βουλή.
Με αυτό τον τρόπο όμως, «σφράγισαν» την είσοδο στο κοινοβούλιο των «ανεπιθύμητων» ανεξάρτητων βουλευτών, αλλά ταυτόχρονα άξιων, ικανών, τίμιων και κυρίως ηθικά και κοινωνικά καταξιωμένων στο περιβάλλον τους. Δηλαδή, σε οποιονδήποτε νομό της Επικράτειας, αν κάποιος θελήσει να θέσει υποψηφιότητα για βουλευτής, ακόμη και όλοι μα όλοι οι ψηφοφόροι του νομού του να τον ψηφίσουν δεν θα εκλεγεί βουλευτής γιατί απλά δεν θα πιάσει το ποσοστό του 3%, το οποίο απαιτείται εκ του εκλογικού νόμου.
Από τα παραπάνω αντιλαμβάνεστε, πως όταν το πολιτικό σύστημα θέλει, τότε θέτει τέλειες δικλείδες ασφαλείας προκειμένου να αποτρέψει κάποιον παρείσακτο που θα θελήσει να εισχωρήσει στο «κλειστό» επικερδές βουλευτικό επάγγελμα, ενώ δεν θέλει και δεν θέλησε ποτέ να βρει τρόπο να τιθασεύσει τις παθογένειες της Ελληνικής κοινωνίας, όπως η φοροδιαφυγή, το παραεμπόριο, η φοροκλοπή, η γραφειοκρατία και τόσες άλλες.
Κε Σαμαρά, κε Παπανδρέου, οι απαιτήσεις της τρόικας για απελευθέρωση όλων των κλειστών επαγγελμάτων, είναι συνεχείς. Δεν νομίζετε πως οφείλατε και θα έπρεπε να φροντίσετε πρώτα να απελευθερώσετε το δικός σας ερμητικά κλειστό επάγγελμα του βουλευτή και να το ξανακάνετε λειτούργημα για προσφορά στο κοινωνικό σύνολο με τους κατάλληλους και δίκαιους θεσμούς και νόμους ενός νέου Συντάγματος;
Μήπως, λοιπόν, στο έσχατο σημερινό σημείο που έχει περιέλθει η πατρίδα μας, ο Ελληνικός λαός θα πρέπει να πάρει τις τύχες της χώρας στα χέρια του, ενεργοποιώντας το ακροτελεύτιο άρθρο 120 παρ. 4 του Συντάγματος που ρητώς αναφέρει:
«Η τήρηση του Συντάγματος επαφίεται στο πατριωτισμό των Ελλήνων, που δικαιούνται και υποχρεούνται να αντιστέκονται με κάθε μέσο εναντίον οποιουδήποτε επιχειρεί να το καταλύσει με τη βία».
Παναγιώτης Αποστόλου
Οικονομολόγος
0 σχόλια for "Η ΔΑΝΕΙΑΚΗ ΣΥΜΒΑΣΗ ΚΑΙ ΤΟ ΚΛΕΙΣΤΟ ΕΠΑΓΓΕΛΜΑ ΤΟΥ ΒΟΥΛΕΥΤΟΥ!!"