Η Ελλάδα υπο επιτήρηση ή υπο κηδεμονία;

του Εμμανουήλ Σαρίδη

Με συγχωρείτε, που λέει και η Σοφία Βούλτεψη απο την «Ελεύθερη Ζώνη», αλλά τι νόημα έχουν οι απεργίες που από βδομάδες τώρα έχουν παραλύσει την ΕΡΤ και άλλα Μαζικά Μέσα Ενημέρωσης;  Τι αποφέρουν για το κοινό καλό οι καταλήψεις και οι καταστροφές κτιρίων, Υπουργείων, Πανεπιστημίων και Σχολείων; Αντιλαμβάνονται, τέλος, όσοι με το «δεν πληρώνω», στην πραγματικότητα βρήκαν την ευκαιρία να την βγάζουν τζάμπα σ’ ένα χρεωκοπημένο κράτος, που για να πάρει τίς «δόσεις» του απο τους τοκογλύφους των χρηματοπιστωτικών ιδρυμάτων έχει βάλει ενέχυρο τον υλικό και φυσικό του πλούτο και τους έχει εκχωρήσει την εθνική του ανεξαρτησία; Τελευταία ερώτηση: Καταλαβαίνουν αυτοί οι ακτιβιστές, των οποίων η αριστερά προφανώς δεν γνωρίζει τι ποιεί η δεξιά της, ότι με τις «πατριωτικές» δράσεις τους, συμβάλουν τα μέγιστα στην διατήρηση μιας διαρκώς αποσταθεροποιημένης Ελλάδος, που ήδη έχει απωλέσει την εθνική της κυριαρχία και βρίσκεται υπο την κηδεμονία των πιστωτών της;
 

Κηδεμονία. Στην Ελλάδα ο όρος αναφέρεται συνήθως σε κοινωνικές καταστάσεις, στις σχέσεις γονέων και παιδιών, στην επιμέλεια και επίβλεψη ανηλίκων. Πολύ διαφορετική είναι η σημασία του όρου στην Γερμανία, όπου κηδεμονία (Entmündigung) είναι η νομική ρύθμιση του καθεστώτος ατόμων, στα οποία έχει διαγνωσθεί μια ψυχική, σωματική ή διανοητική αναπηρία (§ § 1896-1908i του Bürgerliches Gesetzbuch – BGB, του γερμανικού Αστικού Κώδικα). Η κηδεμονία αποφασίζεται τα δικαστήρια, συνήθως ύστερα απο αίτηση των οικείων του ασθενούς. Ένα άτομο που έχει τεθεί υπο κηδεμονίαν δεν μπορεί πλέον να υπογράφει συμβόλαια ή άλλα δημόσια έγγραφα, να κάνει εμπορικές ή άλλου είδους συναλλαγές με τρίτους ή να διαχειρίζεται τον τραπεζικό του λογαριασμό. Όλα αυτά τα αναλαμβάνει πλέον ο κηδεμών, ένα άτομο που ορίζεται απο το δικαστήριο. 

Καταλαβαίνεται τώρα, ποιός έχει τεθεί υπο κηδεμονίαν, ποιός το αιτήθηκε και ποιός είναι ο κηδεμών; Το ελπίζω, γιατί απο τα ΜΜΕ μαθαίνουμε, ότι η χώρα βρίσκεται υπό επιτήρηση, που σαν όρος δεν έχει καμμία σχέση με την κηδεμονία. Έτσι ο πολύς κόσμος δεν κατάλαβε ακόμη, ότι η υπο καθεστώς κηδεμονίας τεθείσα χώρα μας δεν μπορεί πλέον να διαχειρίζεται τα του οίκου της, να συναλλάσεται οικονομικά με άλλες χώρες (για δάνεια φερ’ ειπείν) και γενικά ότι έχει χάσει την εθνική της ανεξαρτησία και κηδεμονεύεται πλέον απο τους δανειστές της. Που δεν είναι οι 30 υπάλληλοι που αποτελούν την Τρόϊκα, όπως λανθασμένα αναφέρουν τα Μαζικά Μέσα Ενημέρωσης, ουτε και η Ευρωπαϊκή Επιτροπή, το Διεθνές Νομισματικό Ταμείο και η Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα που μας τους έστειλαν, αλλά ο Ηγεμόνας μεσα απο το παγκόσμιο χρηματοπιστωτικό σύστημα που διατηρεί. Το ποιός είναι ο Ηγεμόνας, το έχω εξηγήσει πολλές φορές, το ξαναεξηγώ όμως, γιατί κάποτε θα πρέπει να γίνει σαφές το ποιός κυβερνά εμάς και τον κόσμο. Τον παρομοιάζω λοιπόν με έναν γίγαντα, του οποίου το ένα πόδι πατάει στην City of London (CoL) και το άλλο στην Wall Street της Νέας Υόρκης. Το πάγιο Konzept/Concept της πολιτικής του Ηγεμόνα είναι να δανείζει χρήματα, σπρώχνοντας έτσι τις χώρες που δανείζει στην παγίδα του χρέους, απ΄όπου είναι σχεδόν αδύνατο να απελευθερωθούν. Τον κορμό του Ηγεμόνα αποτελούν μεγάλοι χρηματοπιστωτικοί οργανισμοί όπως οι Barclays, Merrill Lynch, Société Générale, BNP Paribas, BIZ, Credit Suisse Group, Deutsche Bank κ.π.α., οι λεγόμενες τρείς αδελφές, δηλαδή οι οίκοι αξιολογησης Standard & Poor’s, Moody’s και Fitch Ratings, αυτές, που ανάλογα με την γεωστρατηγική πολιτική του Ηγεμόνα μπορούν να υποβαθμίσουν και να χαντακώσουν ολόκληρα κράτη όπως η Ελλάδα, διεθνείς επιχειρήσεις όπως οι Allianz, AXA, Siemens, το διεθνές καρτελλ των Μαζικών Μέσων Ενημέρωσης, ο γνωστός μας σπεκουλαδόρος George Soros που χρηματοδοτεί χιλιάδες μη κυβερνητικές οργανώσεις (ΜΚΟ) που ασχολούνται με κινήματα και ξεσηκωμούς, η λίστα είναι μεγάλη. Κεφαλή του Ηγεμόνα είναι η δυναστεία των Rothschilds και το κύριο χαρακτηριστικό του, ότι όλα τα μέλη του είναι Εβραίοι. 

Τεράστιο – και τραγικό - λοιπόν λάθος, να αποκαλούμε τον επικεφαλής της «Task Force Greece», Horst Reichenbach, έναν Gauleiter“, την Angela Merkel έναν θηλυκό Χίτλερ ή την Γερμανία το 4. Reich. Ο Horst Reichenbach είναι ένας απλός υπάλληλος, που εστάλει στην Αθήνα για να εφαρμόσει τις διαρθρωτικές μεταρρυθμίσεις που συμφωνήθηκαν μεταξύ των τριών οργανισμών που ανέφερα παραπάνω και του Geoffrey Παπανδρέου: Την βελτίωση της είσπραξης φόρων και της τραβηκτικής ικανότητας δισεκατομμυρίων ευρώ απο το διαρθρωτικό ταμείο της ΕΕ (EU-Strukturfonds), την μεταρρύθμιση του ξεχυλομένου κορμού του ελληνικού Δημοσίου, του διεφθαρμένου συστήματος υγείας, την σωστή χρήση των υπηρεσιών ηλεκτρονικών επικοινωνιών στον δημόσια και ιδιωτικό τομέα και βέβαια την εξυπηρέτηση πιθανών επενδυτών στον τουρισμό, τις ανανεώσιμες πηγές ενέργειας και στην βιομηχανία μεταποίησης αγροτικών προϊόντων (Agribusiness). Για το ότι οι διαρθρωτικές μεταρρυθμίσεις που προβλέπουν απολύσεις χιλιάδων δημοσίων υπαλλήλων, περικοπές μισθών και συντάξεων κ.λπ. κ.λπ. προσβλέπουν όχι τόσο στην καλύτερη λειτουργία του κράτους όσο στην αυξηση των εσόδων που θα πάνε για την εξόφληση των χρεών, δεν υπάρχει αμφιβολία. Όμως, όμως: Θεωρώντας την Merkel και την Γερμανία  υπεύθυνους για τα χάλια μας, κάνουμε μια μεγάλη χάρη στον Ηγεμόνα, που ευχαρίστως κρύβεται απο πίσω τους, για να  συνεχίζει ανενόχλητος το εγκληματικό του εργο.
 

Συνοψίζοντας θα κάνω τις ακόλουθες επισημάνσεις.
 

Α. Η κυβέρνηση και το πολιτικό συστημα που αντιπροσωπεύει, έχει όχι μόνο αποτύχει, αλλά είναι και επικίνδυνη. Γιατί αφού έριξε την χωρα στα τάρταρα των χρηματοπιστωτικών οίκων του Ηγεμόνα, παρακαλάει τώρα τον ίδιο αυτό Ηγεμόνα να την σώσει. Γινεται αυτό; Ασφαλώς και όχι, καθότι ο Ηγεμόνας δεν είναι κάποιο φιλανθρωπικό ίδρυμα, αλλά ένας στυγνός έμπορος του χρήματος, που πέφτει σαν ακρίδα πάνω στα διάφορα κράτη κατατρώγοντας ότι οικονομικό πλεόνασμα παράγουν. Για την εδραίωση της παγκόσμιας κυριαρχίας του. Έτσι ο προϋπολογισμός για το 2012 που ψήφισε η Βουλή στις 06.12.2011 έχει έναν και μοναδικό σκοπό, να ικανοποιήσει τις απαιτήσεις του Ηγεμονα, όπως αυτές εχουν συμφωνηθεί στο Μνημόνιο για τα περίφημα δάνεια στήριξης που πήρε και θα πάρει η χώρα μας. Και δεν είναι σε καμμία περίπτωση αναπτυξιακός ή η αρχή μιας κάποιας εξυγίανσης, την οποία μνημονεύουν κάποιοι φανφαρόνοι, αρλεκίνοι και εξωγήινοι (Παπανδρέου, Παπαδήμος, Λοβέρδος, Κακλαμάνης κ.π.α.). Όποιος μιλάει για ανάπτυξη ψεύδεται ή δεν ξέρει τι λεει (θεωρώ το δεύτερο ως το πιθανότερο). Τα ίδια και η αντιπολίτευση, που θέλει να επανεξετάσει κάποιες διατάξεις του Μνημονίου. Διότι, φευ, τι έγραφε μια πινακίδα στην Εθνική Τράπεζα της Ελλάδος, υποκατάστημα Ξάνθης: Ουδεν λαθος αναγνωρίζεται μετα την απομακρυνση εκ του ταμείου. Όλα λοιπόν, όσα λέγονται και γράφονται ύστερα απο την υπογραφή του Μνημονιου απο τον Geoffrey και την ψήφισή του απο τους άλλους πολιτικάντηδες, είναι μια απλή φιλολογία, έτσι για να περνάμε τον καιρό μας.
 

Β. Μαζί με την κυβέρνηση έχει χρεωκοπήσει και η ελληνική κοινωνία. Η οποία ούτε ύστερα απο εξήντα περίπου χρόνια μετα τον Εμφύλιο Πόλεμο δεν κατάλαβε ακόμη, ότι ο καραγκιοζοπόλεμος με την προοδευτική αριστερά και την καταραμένη δεξιά, με το μεγάλο κεφάλαιο της κυρίας Παπαρήγα και την δημαγωγεία του κοινωνικού ΠΑΣΟΚ ανήκει στην πολιτική του Ηγεμόνα, που με ότι μέσο έχει στη διάθεσή του (ΜΜΕ, κρυφές επιταγές σε κόμματα και πολιτικούς, ΜΚΟ κ.λπ.) μας βάζει να αλληλοσπαραζώμαστε, μπλοκάροντας έτσι κάθε οικονομική και κοινωνική εξέλιξη στον τόπο μας. Τόσες διανοούμενες γκλαβες και ακόμη δεν κατάλαβαν, ότι οι κοινωνικές αναστατώσεις, απεργίες και καταλήψεις εργοστασίων της δεκαετίας του 50 και του 60 το μόνο αποτέλεσμα που είχαν, ήταν η αποβιομηχάνιση της χώρας. Και ότι όταν ύστερα απο μια προσπάθεια οικονομικής ανασυγκρότησης κατα την επταετία των Στρατιωτικών επανήλθε η Δημοκρατία στην δύσμοιρη χώρα μας, οι εθνάρχες και σοφοί της οικονομίας που ανέλαβαν την διακυβέρνηση της, με την βοήθεια της ΓΣΕΕ, της ΑΔΕΔΥ, του ΠΑΜΕ, των ΜΜΕ, των προοδευτικών κομμάτων και κινημάτων και της   εκσυγχρονιστικής πολιτικής του ΠΑΣΟΚ διέλυσαν όσες βιομηχανικές μονάδες είχαν ακόμη επιζήσει. Και μας έριξαν στην καλοστημένη παγίδα των δανείων, τα οποία μας έφεραν εκεί που βρισκόμαστε σήμερα.
 

Γ. Το ότι οι απεργίες και οι κοινωνικές και πολιτικές αναστατώσεις που περιέγραψα παραπάνω αποτελούν ακόμη και σήμερα το κύριο συστατικό της ελληνικής πολιτικής και μπλοκάρουν κάθε οικονομική και κοινωνική εξέλιξη, θάπρεπε να έχει γίνει αντιληπτό και να έχει προβληματίσει σκεφτομένους και μή. Αυτό δυστυχώς δεν έχει συμβεί, αντ’ αυτού βλέπουμε να έχουν ξεφυτρώσει τελευταία ντουζίνες απο κινήματα («Σπιθες» π.χ.), που λενε ότι θα σωθούμε, μόνο αν ακολουθήσουμε την συνταγή των ιθυνόντων τους. Άλλοι πάλι «φιλοκαλούν μετ' ευτελείας και φιλοσοφούν άνευ μαλακίας», τρωγοντας τον καιρό τους – και τον δικό μας - με ατέρμονες (ακαδημαϊκές) συζητήσεις γύρω απο το είδος της Δημοκρατίας που χρειαζόμαστε, για το αν αυτή θα πρέπει να είναι μια άμεση, αθηναϊκή ή δεν ξέρω τί άλλου είδους δημοκρατία. Χωρίς να λαβαίνουν υπ’ όψιν, ότι οι Δημοκρατίες εκείνες είχαν μια οικονομική βάση, που προέρχονταν απο το δουλεμπόριο και τους δούλους που χρησιμοποιούσαν τζάμπα στην γεωργία, τις αποκίες που απέφεραν σεβαστά κέρδη ή τους κατακτητικούς πολέμους που έκαναν. Άρα δεν λαβαίνουν ποσώς υπ΄όψιν την βάση λειτουργίας ενός πολιτεύματος, δημοκρατικού ή μη, που είναι η σχέση βασης-εποικοδομήματος. Τουτέστιν μια οικονομική βάση, πάνω στην οποία στηρίζεται το εποικοδόμημα, το πολύπλοκο εκείνο σύνολο ιδεολογικών μηχανισμών (εκπαίδευση, θρησκεία, φιλοσοφία, ΜΜΕ), πολιτικών θεσμών (κοινοβουλευτισμός, αντιπροσωπευτική δημοκρατία, εκλογές) κ.λπ. (βλέπε και http://radicaldesire.blogspot.com/2011/06/revisited.html). Όσο λοιπόν η συζήτηση θα παραμένει μονόπλευρη και μετέωρη, ένα εποικοδόμημα χωρίς βάση ή ένα σπιτι μόνο με μια σκεπή, μην περιμένουμε ν' αλλάξουν και πολλά πράγματα.

  
Σαν ένας Έλληνας, που ζεί εδω και 51 χρόνια στη Γερμανία, διερωτήθηκα πολλές φορές, πώς είναι δυνατόν να ζεί κανείς μέσα σ’ αυτό το χαος που λέγεται Ελλάδα χωρίς να του τη δίνει. Χωρίς να του τη δίνει; Στην πραγματικότητα ό Έλληνας έχει βγεί κυριολεκτικά απ’ τα ρούχα του, απόδειξη τα διάφορα κινήματα «δεν πληρώνω», «δεν υπακούω», πέρνω το αυτοκίνητο ή το τρακτέρ μου και κλείνω τις εθνικές οδούς (μεγάλη σαχλαμάρα, υπάρχουν και αντεθνικές οδοί;) κάνω διαδηλώσεις και καταστρέφω ότι βρώ μπροστά μου, καίω κτίρια και αστυνομικούς, καταλαμβάνω πανεπιστήμια και σχολεία και τα κάνω λαμπογιάλια, χρειάζεται πολύς χώρος, για να απαριθμήσει κανείς τις καταστροφές που προκαλεί ο αφηνιασμένος Έλληνας, ένας αυτοκαταστροφικός homo erectus, που θα χρειασθεί πολλά χρόνια ψυχαναλυτικής αυτοδιάγνωσης (!!) για να καταλάβει, ότι όλα αυτά που κάνει δεν έχουν το παραμικρό θετικό, αλλά το μέγιστο αρνητικό αποτέλεσμα. Και το χειρότερο απ΄όλα είναι, ότι ο ελλαδίτης Έλληνας εχει συνειθίσει σ’ αυτό το χάος και την αναρχία, του φαίνεται σαν φυσιολογικό, γιατί δεν ξέρει ούτε έχει δει ένα άλλο είδος κοινωνικής οργάνωσης, καλής ή κακής, που υπάρχει εδω και έχει υιοθετηθεί απο το σύνολο της κοινωνίας, γιατί εξυπηρετεί την επιβίωση του ατόμου, της κοινωνίας και του κράτους του. Ναί, βασικό πραγμα είναι η τήρηση των νόμων, η τάξη και η ασφάλεια. Χουντικό; Πέστε ότι θέλετε και εξακολουθείστε να ζείτε στο φρενοκομείο «η ωραία Ελλάς». 

Τι θεωρώ ως δέον (γρήγορα) γενέσθαι